Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Gustaw Herling-Grudziński – o autorze
Gustaw Grudziński, a w zasadzie to Gustaw Herling-Grudzinski, to polski pisarz, syn Doroty z Bryczkowskich i Jakuba Herlinga vel Grudzińskiego. Miał troje starszego rodzeństwa: brata Maurycego i dwie siostry – Łucję i Eugenię. Gustaw był najmłodszym dzieckiem w rodzinie.
Urodził się 20. maja 1919 na ziemii kieleckiej. Pochodzi ze spolonizowanej, ale żydowskiej rodziny, jednak nigdy tego nie eksponował. Choć do Judaizmu i żydowskości miał ogromny szacunek, bliższa jego sercu była polskość, polska literatura, kultura a także historia.
Choć przez wiele lat mieszkał w Kielcach, gdzie uczył się między innymi w Gimnazjum im. M. Reja (obecnie jest to I LO im. S. Żeromskiego w Kielcach), szczególnie związany był także z Suchedniowem – w którym jego rodzina posiadała dom oraz duży młyn, a w późniejszym czasie także mały tartak. Chętnie wspominał o Suchedniowie później, w swoich dziełach.
Gdy miał trzynaście lat został półsierotą, kiedy po walce z panującym tyfusem zmarła jego mama.
Swoją polskość pokazał stanowczo, po raz kolejny, gdy wbrew woli ojca zdecydował się na studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Studiował zaledwie dwa lata, ponieważ naukę przerwał mu wybuch II Wojny Światowej.
W październiku 1939 roku rozpoczął działalność konspiracyjną, wraz z kolegami współtworząc PLAN – Polską Ludową Akcję Niepodleglościową.
Po niedługim czasie wyjechał do Lwowa, a nastepnie do Grodna, gdzie przez pewien czas pracował w teatrzyku kukiełkowym.
Nie mieszkał tam jednak zbyt długo, bo już w marcu 1940, przy pomocy wynajętych przemytników, postanowił dostać się na Litwę. Niestety, nie udało mu się to. Zaraz po opuszczenia miasta został aresztowany, bo przemytnicy okazali się być pod wpływem NKWD. W tamtejszym więzieniu został skazany na karę pięciu lat pobytu w obozach. Po krótkich pobytach w więzieniach w Witebsku, Leningradzie i Wołogdzie, trafił do łagru w Jercewie. Po niespełna dwóch latach, po dramatycznej głodówce, wyegzekwował na władzach obozu zwolnienie z niego, na mocy układu Sikorski-Majski.
Jeśli przeczytamy jego książkę „Inny świat”, znajdziemy tam opis wstrząsającej obozowej rzeczywistości, która dla nas, ludzi którzy nie doznali takich cierpień, jest wręcz niewyobrażalna.
Po wyjściu z obozu, już 12 marca wstąpił do armii generała Andersa, w miejscowosci Ługowoje, gdzie służył na stanowisku radiotelegrafisty w II dewizjonie, a także walczył pod Monte Cassino, za co w późniejszym czasie odznaczono go Orderem Virtutti Militari.
Po wojnie Gustaw wyemigrował na zachód Europy razem ze swoją żoną Krystyną, gdzie działał wraz z „Radiem Wolna Europa” i udzielał się w
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
prasie, między innymi redagował miesięcznik „Kultura” i publikował w Londyńskim tygodniku „Wiadomości”.
W Londynie także po raz pierwszy, w 1951 ukazała się jego książka „Inny świat. Zapiski sowieckie”.
Dzieło to, jak i jego autor zostało objęte ścisłą cenzurą w PRL, gdzie jego nazwisko znajdowało się na liście osób, którym całkowicie zabraniano publikacji, ale także w wielu zachodnich krajach Europy, gdzie komunizm był ważniejszy od prawdy, próbowano zmniejszyć jej zasięg i znaczenie, głównie przez blokowanie jej dystrybucji. W wielu krajach książka ukazała się dla czytelników dopiero w połowie lat 80-tych.
W 1952 Gustaw przeżył kolejny cios – stracił żonę, gdyż Krystyna popełniła samobójstwo. Po jej śmierci wrócił do Włoch.
Pisarz nie pozostał długo sam, gdyż już w 1955 w Neapolu, ożenił się z Lidią Crocce, córką znanego włoskiego filozofa z którą miał jedno dziecko – córkę Martę.
Jego druga żona, podobnie jak on, zajmowała się literaturą, choć głównie francuską. Jednak ze względu na Gustawa i córkę Martę wycofała się z tej branży.
Wydana w Londynie książka Gustawa, to odwzorowanie piekła, jakie przeżywali (lub nie) więźniowie w obozach, gdzie upodlano ich, traktowano na równi ze zwierzętami, a często gorzej ale część z nich upominała się o swoją godność i ocaliła w sobie choć cząstkę człowieczeństwa.
Grudziński w swoich dziełach pokazywał zło które nas otacza, często umieszczając ich akcję we Włoszech. Na jego dorobek składają się setki opowiadań, szkiców, nowel i esejów, a także bardzo ważny dla niego „Dziennik pisany nocą”, czyli ogromny cykl, nad którym pisarz pracował przez niespełna trzydzieści lat, aż do swojej śmierci.
Jego dzieła nie podlegały żadnym trendom, nie były stylizowane na to by podążać za modą, konsekwentnie podążał za prawdą, jednoznacznie oddzielając dobro od zła i ujawniając kłamstwa.
Prawdę i wierność swojemu sumieniu przedkładał ponad szanowane autorytety, stąd nie miał oporów przed tym, by dyskutować o swoich racjach nawet z Janem Pawłem II.
Do jego najważniejszych dzieł należą wspominany już „Inny Świat” opowiadający o rzeczywistości obozowej, czy „Cud; Dżuma w Neapolu”.
Gustaw Herling-Grudziński został laureatem wielu nagród, między innymi literackiej Nagrody Polskiego PEN Clubu im. J. Parandowskiego i został odznaczony przez Aleksandra Kwaśniewskiego Orderem Orła Białego.
W 2000 odebrał w Krakowie doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a wkrótce potem zmarł w wyniku wylewu krwi do mózgu. Spoczywa na cmentarzu Poggio Reale w Neapolu.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Geneza
„Inny Świat. Zapiski sowieckie.” Gustawa Herlinga- Grudzińskiego powstał jako skutek upodlenia, wyniszczenia, zaznanego strachu, lęku, niegodności przez pisarza. Grudziński doznał terroru fizycznego jak też psychicznego. Pisarz doznał piekła na ziemi, jakim był sowiecki łagier. Wymowne jest, iż książka, początkowo ukazała się na Zachodzie Europy, pod roboczym tytułem „Martwi za życia”. Tytuł bezpośrednio nawiązuje do innej książki, mianowicie autorstwa Fiodora Dostojewskiego, która zatytułowana jest „Zapiski z martwego domu”. Grudziński zaczerpnął nie tylko tytuł, lecz także motto do utworu, który stworzył. „Zapiski z martwego domu” zwane również „Wspomnieniami z domu umarłych” dostała się w ręce Gustawa, kiedy ten przebywał w obozie. Otrzymał tę książkę od Natalii Lwownej, którą opisał w swym dziele.
„Inny
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
Świat. Zapiski sowieckie” stanowi powieść autobiograficzną, gdyż książkę tą autor pisał na kanwie wydarzeń które sam przeżył, czego sam doświadczył. Narrator jest tutaj pierwszoosobowy. Wyodrębnić możemy dwie warstwy, mianowicie dokumentu oraz faktografii. Możemy określić dzieło jako zbeletryzowany pamiętnik, gdyż pisarz używał m.in. poprzez sposób narracji tzw. zabiegów beletryzujących. Grudziński nie daje ponieść się emocjom, wszystkie te traumatyczne opisy kreśli na chłodno, jest obiektywny oraz niezwykle precyzyjny w dokonywanych przez siebie opisach. Pisarzowi chodzi głównie o przekazanie prawdy, dlatego posługuje się takim stylem.
Pisarz kreśli raczej powieść autobiograficzną aniżeli pamiętnik bądź dokument. Pisarz swoje doznania traktuje jako drugorzędne, bardziej liczy się dla Niego ujęcie prawdy o jednym z łagrów, współtworzącym Archipelag Gułag.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Czas i miejsce akcji
Akcja „Innego Świata” obejmuje okres 5 lat, rozpoczyna się pod koniec lata 1940 r., natomiast kończy w czerwcu 1945 r. Zasadniczy czas trwania utworu liczy 2 lata, kiedy to Gustaw przebywa w obozie w Jercewie, jednym z tysięcy takich miejsc przymusowej, katorżniczej pracy na obszarze Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Grudziński wskazuje czytelnikowi iż tak naprawdę historia związana z katorgą nie zaczęła się wczoraj, czego przykładem jest odwołanie do książki Fiodora Dostojewskiego pt. ” Wspomnienia z domu umarłych”. W książce „Inny Świat” znajdują się odwołania do dat historycznych vide paktu Sikorski- Majski, z 30 VII 1941 r. Pojawia się data 19 I 1942 r., kiedy to Gustaw został zwolniony z łagru w Jercewie. W fabule pojawiają się odwołania do lat 30. XX w., do losów bohaterów, którzy w czasie późniejszym znaleźli się w tym piekle na ziemi, jakim był sowiecki łagr. Poza obszarem Archangielska, gdzie znajduje się łagr, w powieści pojawiają się takie miasta jak Witebsk, leżący na obszarze Białoruskiej SRR, gdzie Gustaw c
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
zeka na przeniesienie, na transport do obozu. Inne miejsca to więzienia leżące w Leningradzie, dzisiejszy Sankt Petersburg oraz w Wołogdzie. Grudziński opisuje szereg miejscowości, które musiał przemierzyć w poszukiwaniu jednostki wojska polskiego, będą to Buj, Swierdłowsko, Czelabińsk, Ługowoje. 12 III 1942 r., Gustaw wstępuje do 10. Pułku Artylerii Armii Polskiej, na obszarze Kazachskiej SRR, właśnie we wspomnianym Ługowoje. W powieści pojawi się również perska/leżąca na obszarze Iranu miejscowość Pahlevi, dokąd to bohater został ewakuowany wraz z polską dywizją. Pahlewi stanowi miejsce, gdzie człowiek może zwątpić w człowieczeństwo oraz w istotną wartość walki, działań z myślą o Polsce. Opuszczenie obszaru ZSRR budzi w polskich żołnierzach ambiwalentne uczucia, z jednej strony jest to wyjście „z nieludzkie ziemi”, z drugiej strony jednak Persja/ Iran to peryferia, obszary gdzie żołnierze mają świadomość bezsensu swych działań. Akcja epilogu umiejscowiona jest natomiast w Rzymie gdzie to na rogu ulic Tritone oraz Corso Umberto mieści się hotel.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Bohaterowie
Gustaw Herling- Grudziński zabiera swego Czytelnika do rzeczywistości „innego, odrębnego świata, do niczego niepodobnego”, do realiów sowieckiego łagru, prowadzi nas do „białych obozów koncentracyjnych”. Więźniowie Jercewa, dzieleni byli na tzw. pierwszy, drugi oraz trzeci kocioł. Najsłabsi otrzymywali minimalne racje żywnościowe, de facto głodowe. Najlepiej pracujący dostawali więcej pożywienia, jednakże i tak głodowali. Więźniowie, którzy pragnęli dostać więcej pożywienia byli w sytuacji, iż musieli oszukiwać, przypisywać sobie pracę innych więźniów. Najlepiej w łagrze odnajdywali się tzw. urkowie, którzy byli wielokrotnymi recydywistami, byli to ludzie spaczeni, wykolejeni moralnie, którzy zatracili wszelkie cechy człowiecze vide Kowal. Urków bali się wszyscy, również strażnicy, szczególnie narażone na ich niecne działania były Kobiety, które niejednokrotnie stawały się ofiarami gwałtów z ich strony. Na obszarze obozu mamy tzw. kurzych ślepców, byli to ludzie, którzy tracili wzrok wskutek braku potrzebnych dla prawidłowego działania witamin oraz tłuszczów. Ludzie ci nie mogli skutecznie i efektywnie wykonywać pracy, przez co też byli przydzieleni do najgorszego kotła. Pozbawieni jedzenia umierali z głodu, ginęli jako ludzie głęboko niepełnosprawni. Z żadnej strony nie mieli prawa liczyć na pomoc, gdyż każdy przedkładał walkę o własny jednostkowy byt ponad pomoc innym. Kurzy ślepcy wielokrotnie stykali się z pogardą. W analogiczny sposób traktowano rezydentów tzw. trupiarni oraz szaleńców głodowych. Szaleńcy głodowi wskute
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
k braku pożywienia wpadali w stan psychozy, schizofrenii, zapadali na ciężkie choroby psychiczne. Ludzie którzy występują na kartach „Innego Świata”, są przypisani do rzeczywistości łagrowej, w normalnym świecie takich ludzi zwykle się nie spotyka. Obóz to świat, w którym panował „odwrócony dekalog”. Można wskazać, iż zbiorowym bohaterem utworu jest cała społeczność Jercowa, obozu wchodzącego w skład wielkiego Archipelagu Gułag.
Osobowo, personalnie do najważniejszych bohaterów powieści należeli m.in.
1) Gustaw, czyli pisarz występujący w obozie pod własnym imieniem oraz nazwiskiem;
2) pułkownik Paweł Iwanowicz;
3) Dimka czyli współosadzony;
4) „zabójca Stalina”, czyli więzień, będący przed aresztowaniem ważnym urzędnikiem, który pewnego razu postanowił postrzelać do portretu Generalissimusa;
5) Gorcew, czyli były funkcjonariusz NKWD, który w obozie stał się ofiarą straszliwej zemsty
6) Michał Aleksiejewicz Kostylew, zesłany do Jercewa w obwodzie kargopolskim, za czytanie zakazanej, zachodnioeuropejskiej literatury;
7) Michaił Stiepanowicz
8) Natalia Lwowna, z którą zetknął się Gustaw, Kobieta poszukiwała pocieszenia w lekturze „Zapisek z martwego domu” Fiodora Dostojewskiego;
9) Jewriej, który po wyjściu z obozu, szuka zrozumienia u Gustawa, którego jednak nie dostaje, Grudziński zwierzył się przed Włodzimierzem Boleckim, iż ten, kto nie rozumie ostatniej sceny „Innego Świata” to tak naprawdę przeczytał książkę bez zrozumienia.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Streszczenie
Akcja powieści “Innego świata” Gustawa Herlinga- Grudzińskiego rozpoczyna się w ostatnich dniach lata 1940r., zaś kończy w czerwcu 1945r. Pisarz, ideowy socjalista opisuje swoje przeżycia, które przeżył od momentu kiedy został zatrzymany na granicy sowiecko- litewskiej, pod absurdalnymi zarzutami iż Jego nazwisko a dokładniej jego pierwszy człon przypomina nazwisko pewnego niemieckiego lotnika oraz za buty. Gustaw Herling- Grudziński przenosi nas w “Innym świecie” do sowieckiego lagru, jest to świat gdzie panowały odmienne reguły i zwyczaje. Pamiętajmy że w latach 30. XX w. pomimo holodomoru, czystek lat 30. XX w. Stalin cieszył się uznaniem opinii światowej, w 1939r. oraz w 1942r. Został wyróżniony przez “The New York Times” jako człowiek roku, w świecie pogrążonym po krachu na giełdzie Wall Street w 1929r. ZSRR jest odbierany jako wspaniały kraj. Gustaw Herling- Grudziński na własnej skórze przekonuje się czym tak naprawdę jest “raj Stalina”. Początkowo Grudziński przetrzymywany jest w trzech więzieniach, na terenie Witebska, Leningradu oraz Wołogdy. Państwo “ojczyzny robotników i chłopów” nie potrafi zagospodarować młodych ludzi, wielu z nich zostaje tzw. “bezprizornymi”, dziećmi ulicy które ulegają wykolejeniu oraz degrengoladzie, które z czasem zasilą szeregi “urków”. Pisarz opisuje tzw. “biełoruczków”, inaczej więźniów politycznych którzy nie są darzeni szacunkiem a wręcz nienawiścią. Wiadomości które docierają do pisarza nie są pomyślne, Rzesza zdobywa Paryż, świat pogrąża się w totalitaryzmie, zaś narrator otrzymuje pięć lat więzienia w obozie pracy, jednym z setek tworzących sieć Archipelagu Gułag. Pisarz styka się z całkowitym brakiem poszanowania ludzkiego zdrowia oraz życia, ludzie są jedynie trybikami w wielkiej machinie, są potrzebni dopóty dopóki są zdolni do pracy, kiedy przestają być do niej zdolni są kierowani do trupiarni, świat w którym znajdzie się pisarz jest miejscem gdzie każdy myśli jedynie o tym by samemu przetrwać, nie patrzy na innych, na “kurzych ślepców”, z czasem jednak w tym świecie ulega demoralizacji, utracie człowieczeństwa, traci wszelką nadzieję. Świat który opisuje Grudziński jest miejscem gdzie nie istnieje pojęcie miłości, jest ona uznawana za słabość na którą nie można sobie pozwolić. Pisarz przedstawia historię obozu w Jercewie, opisuje brak świadomości historycznej obywateli ZSRR, uważających że za Lenina mieli raj na ziemi, który zabrał im Stalin niczym Prometeusz który ukradł z Olimpu ogień. Pisarz pokazuje świat w którym praca zamiast służyć resocjalizacji jest narzędziem przy pomocy którego niszczy się człowieka, jednostkę. Część więźniów jest do tego stopnia zdemoralizowana iż obawiają się ich sami strażnicy więzienni, Świat w którym znalazł się pisarz jest miejscem gdzie dokonuje się gwałtów na Kobietach. W świecie tym poza lazaretem całkowicie nie dba się o higienę, w lazarecie pisarz poznaje Tamarę która ofiarowuje Mu trzy książki. Grudziński ma szczęście, dostaje przydział pracy jako tragarz, dzięki temu rysuje się przed Nim perspektywa że przeżyje. Gdyby trafił do wyrębu lasów szansa na przetrwanie byłaby o wiele mniejsza, przeżyłby pół roku, dostał kurzej ślepoty. Na tle innych obozów archangielskich, kargopolskich Jercewo rysuje się jako ten w którym istnieje szansa przeżycia. Pisarz drobiazgowo opisuje rozkład pracy więźnia, naświetla jakie uczucia towarzyszą tym wieźniom którym przedłużono pobyt w obozie. Ważne jest by się nie nastawiać bo niespełnione nadzieje mogą kierować do podcięcia sobie żył Centrala w Moskwie decydowała o życiu i śmierci osadzonych, dygnitarze nie musieli się w żaden sposób tłumaczyć dlaczego wyrok uległ wydłużeniu, Stalin był niczym cesarz który może zadecydować o życiu i śmierci lagierników, życie ludzkie dla Niego nie ma najmniejszej wartości. Więźniowie nie mieli szansy wyrobić normy, ażeby przetrwać musieli przekupić tzw. “dziesiętnika”. Grudziński widzi przykłady idealist�
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
ów wierzących w bolszewizm, których ten totalitarny system niszczy, doprowadza do śmierci vide Gorcew. Pisarz przytacza absurdy ZSRR czasu stalinizmu, gdyby nie chodziło o tragedię ludzką, o ludzkie życie byłoby to może nawet śmieszne vide casus “zabójcy Stalina”. Grudziński opisuje “ drei Kameraden”, komunistów niemieckich być może wielbicieli Ernsta Thalmanna i KPD, którzy uciekli przed Hitlerem z Rzeszy a których zamordował towarzysz Stalin. Wszelkie odstępstwo od stalinizmu było surowo karane vide casus komunisty Michaila Kostylewa który nieopatrznie sięgnął po literaturę Zachodu. ZSRR był państwem gdzie każdy mógł zostać skazany nieważne czy był wierny systemowi czy też nie, wszystko zależało od kaprysu dygnitarzy bolszewickich oraz wszechmocnego Stalina. Chwilą oddechu dla więźniów był też tzw. Dom Swidanij, czyli Dom Widzeń, jednak często po takich odwiedzinach więźniowie byli jeszcze bardziej zgaszeni i zgnębieni, aniżeli przed odwiedzinami bliskich, inna sprawa że procedura była tak skomplikowana iż niewielu udało się spotkać z bliskimi, wystarać o widzenie. Pisarz opisuje więzienny szpital który dla osadzonych był rajem, miejscem gdzie mogli poczuć się jak ludzie, mieć szansę na doznanie ludzkiej litości. W obozie można było otrzymać dzień wolny od pracy, mieć czas na rozrywkę oraz na odpoczynek. Zdarzało się że nawet w tym piekle na ziemi dochodziło do chwil wzruszeń, np.. Kiedy to narrator opisuje historię Pamfiłowa. Historia Fina Rusto Karinena pokazuje natomiast iż z obozu nie można było uciec, został On złapany, sprowadzony na nowo do obozu i dotkliwie skatowany. Więźniowie obozu byli głodni, zarówno jeśli chodzi o jedzenie jak też o doznania seksualne, w obozie szerzy się prostytucja, zanika wszelka moralność. Ludzie pozbawieni jedzenia stają się wrakami vide casus profesora N. Śmierć w obozie jest nieoczekiwana, nagła, cicha. Grudziński nawiązuje w swej książce do Fiodora Dostojewskiego i Jego “ Wspomnień z martwego domu”, doznaje refleksji iż terror obozowy w ZSRR nie jest od wczoraj, że państwo to jest oparte o represje, zastraszanie, denuncjacje. Więźniowie zaczynają myśleć iż sukces III Rzeszy mógłby dać im wolność, szansę na wyzwolenie. Narrator wiąże swe nadzieje na wyzwolenie z podpisanym układem polsko- sowieckim Sikorski- Majski, wierzy że da On Jemu oczekiwaną i upragnioną wolność, dowiaduje się ponadto iż sam był ofiarą donosów, okazuje się że Machatepian donosił na Niego do NKWD. Większości Polaków udało się wydostać z obozu na mocy paktu Sikorski- Majski, narrator którego Sowiecki nie chcą wypuścić poddaje się głodówce która prowadzi Go do upragnionej wolności. Bohater trafia do trupiarni gdzie natrafia na ludzi złamanych przez totalitaryzm, spotyka popa Dimkę który kiedyś był pod wpływem przeżytych zdarzeń traci wiarę, żeby być zwolnionym od pracy Dimka odrąbuję sobie nogę podczas pracy przy wyrębie lasu. Należy powiedzieć że nie wyjście do pracy było największym przewinieniem jakiego mógł dopuścić się osadzony, gorszym nawet od podjęcia głodówki. Więźniowie byli zastraszani, przymuszani do podpisywania sfingowanych dokumentów, Stalin był mistrzem w upodlaniu ludzi, w łamaniu charakterów ale trzeba powiedzieć iż byli tacy których złamać się nie udało vide casus nauczyciela przymuszanego do złożenia podsuwanych dokumentów. 19 stycznia 1942r Grudziński zostaje zwolniony z obozu, wreszcie udaje przedostać się Mu do II Korpusu gen. Władysława Andersa, opuścić Kraj Rad” w którym tak wiele wycierpiał. W 1945r. Spotyka w Rzymie Jewreja, człowieka od którego dowiedział się w 1940r. upadku Paryża, ten Jewrej opowiada pisarzowi historię życia, liczy że Grudziński Go zrozumie, jednak ku Jego rozczarowaniu pisarz nie kieruje w Jego kierunku żądnego słowa pocieszenia czy też otuchy, zbywa Go milczeniem. Narrator daje do zrozumienia że o ile w innym świecie “dałby Jewrejowi rozgrzeszenie” to przebywając już w wolnym świecie nie ma moralnego prawa by w ten sposób postąpić.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Plan wydarzeń
„INNY ŚWIAT” – ZAPISKI SOWIECKIE – WSPOMNIENIA AUTORSTWA GUSTAWA HERLINGA-GRUDZIŃSKIEGO – PLAN WYDARZEŃ
1. Przebywanie w więzieniu witebskim głównego bohatera, narratora – Gustawa.
2. Przetransportowanie więźniów do Leningradu.
3. Obraz życia, jakie panuje w celi 37.
4. Przybycie do Jarcewa.
5. Opis historii obozu.
6. Obecność Gustawa w szpitalu.
7. Przydzielenie do brygady tragarzy.
8. Oddanie historii Marusi i Kawala.
9. Działalność w obozie.
10. Historia Gorcewa.
11. Dzieje tak zwanego „zabójcy Stalina”.
12. Zapoznanie się Gustawa z trzema Niemcami.
13. Historia Michaiła Kostylewa.
14. Opisanie przeszłości Fiodorownej.
15. Dzień wolny.
16. Charakterystyka dziejów Pamfiłowa oraz pojednanie ojca z synem.
17. Losy Rusta po próbie ucieczki z obozu.
18. Opowieść o córce polskiego oficera.
19. Historia Borysa oraz Olgi Lazarowiczów.
20. Obawa przed śmiercią.
21. Seans filmowy.
22. Znajomość Natalii Lwownej z Gustawem.
23. Czytanie „Zapisków z martwego domu” przez Gustawa.
<
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
24. Przedstawienie.
25. Informacja, która dotyczyła próby samobójstwa Natalii.
26. Wyzdrowienie kobiety, a także ochłodzenie się stosunków pomiędzy nią a narratorem.
27. Wybuch wojny sowiecko-niemieckiej.
28. Amnestia Polaków.
29. Donoszenie w obozie, wskazane jest donoszenie, jeśli chce się przeżyć.
30. Zajęcie przy sianokosach.
31. Trafienie przez narratora do brygady pracującej przy drzewie.
32. Pogorszenie się stanu zdrowia Gustawa z powodu bardzo wyczerpującej pracy.
33. Narastające obawy Gustawa dotyczące tego, że nie zostanie on zwolniony.
34. Otrzymanie informacji od niskiego więźnia o tym, że Machapetian donosił na niego.
35. Podjęcie decyzji o głodowaniu przez pozostałych z obozu Polaków.
36. Trafienie do Trupiarni przez Gustawa.
37. Boże Narodzenie spędzone w smutku.
38. Wyjście Gustawa na wolność.
39. Bardzo długa droga przez Rosję.
40. Znajomość z Sobolewą.
41. Wstąpienie Gustawa do wojska polskiego.
42. Spotkanie po wielu latach Żyda zapamiętanego z Witebska.
43. Niezrozumienie dla jego postawy.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Problematyka
„Inny Świat” Gustawa Herlinga- Grudzińskiego w zasadniczej mierze dotyczy moralności człowieka. Człowiek nauczony zasad współżycia społecznego w obozie w Jercewie, będącym jednym z wielu tego typu obozów które tworzą wspólnie Archipelag Gułag zdaje sobie sprawę iż umiejętności oraz zdolności które posiadł są bezużyteczne, że jeśli chce przeżyć jest zmuszony dopasować się do zasad i reguł panujących w innym świecie, które są całkowicie różne od tego z czym miał do czynienia przed łagrem. Gustaw Herling- Grudziński opisuje jako najgorsze fakt że zachowania ludzkie których się będzie dopuszczał w łagrze będą zupełnie odmienne od tego co sobie wyobrażał, myślał że będzie pomagał „kurzym ślepcom” a znajdując się już na miejscu uświadomi sobie że w celu uratowania własnego życia nie będzie zważał na takie kwestie jak pomoc bliźniemu. Sowiecki łagier będzie stanowił pole bitwy gdzie większość będzie walczyła o przeżycie a tylko pojedyncze jednostki podejmą walkę o zachowanie swojego człowieczeństwa. Pisarz wskazuje na fakt iż ludzie żyjący w głodzie, w strachu, którzy doznają bólu rezygnują ze swoich przekonań moralnych, wartości którymi dotychczas kierowali się w życiu jak na przykład szlachetność przestają mieć znaczenie, ludzie ci rezygnują z wszelkich przejawów subtelności, miłości, dobra. Pisarz wskazuje iż łagier to miejsce gdzie nie ma już miłości, pokazuje to na przykładzie Kowala który pozwala by kobietę która Go kocha, która chce ocalić resztkę człowieczeństwa w tym wykolejonym już człowieku pozwala zgwałcić. Pisarz wskazuje na piękne przejawy człowieczeństwa, że nawet na dnie piekła jakim był sowiecki łagier możliwe są historie takie jak ta tycząca się syna marnotrawnego i miłosiern
W tej chwili widzisz 50% opracowania
";
nego ojca. Przede wszystkim jednak jest tutaj ogrom zła i cierpienia, ludzie stali się zobojętniali nawet na śmierć, przestała już robić na nich jakiekolwiek wrażenie, spowszedniała. Większości łagierników chodzi o dwie rzeczy, o przeżycie każdego kolejnego dnia oraz o zaspokojenie głodu zarówno chodzi tutaj o pożywienie jak też o głód fizyczny, pragnienie kobiety. W innym świecie gwałty na kobietach stały się rutyną, już nikogo nie dziwią. Skazańcy traktowani są jak przedmiot, przyporządkowani do poszczególnych kotłów. Inny świat to miejsce gdzie życie ludzkie nie ma najmniejszej wartości, był człowiek, nie ma człowieka, w imię stalinowskiej teorii że „śmierć jednostki to tragedia, lecz śmierć milionów to jedynie statystyka”, ludzie zostali sprowadzeni do pewnych wyliczeń statystycznych. W innym świecie wszyscy którzy zostali uznani za słabszych, gorszych, mniej wydajnych traktowani są z obrzydzeniem, jako ci którzy „cudzy chleb jedzą”. Normy moralne redukowane są tutaj często jedynie do mechanizmów biologicznych, trudno jest już odróżnić istotę ludzką od zwierzęcia pchanego jedynie instynktami. Miłość, przyjaźń oraz ludzka godność to w innym świecie pojęcia abstrakcyjne, które nie mają żadnego zastosowania. Pisarz przedstawia czytelnikowi pewne oazy normalności, jak szpital czy też możliwość spotkania z najbliższymi, jednak wskazuje też na fakt iż ludzie którzy doznawali tych „wygód”, zmuszeni powrócić do norm innego świata stają się słabsi, bardziej zrezygnowani, jeszcze bardziej ich boli i dotyka potworność tego świata, gdyż „normalność” ta była dana jedynie na chwilę. Inny świat Grudzińskiego to straszne miejsce w którym pozbyto się Boga a zwyciężyły siły zła i ciemności. O tym jest ta książka.
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij i ucz się szybciej!
Sprawdź pozostałe wypracowania:
Język polski:
Geografia:
Lektury dla klas 1 - 3
Lektury dla klas 4 - 6
Lektury dla klas 7 - 8
Wykryto AdBlocka
Wykryto oprogramowanie od blokowania reklam. Aby korzystać z serwisu, prosimy o wyłączenie go.