„Różowy konik”

Wezmę kredkę różową narysuję konika. Patrzcie! Z grzywą rozwianą koń różowy pomyka. Wezmę kredkę niebieską, dorysuję chłopczyka. Chłopczyk siedzi w siodle. Razem z koniem pomyka. Żaba wyszła zielona. Jakie duże ma oczy! Koń różowy ją spostrzegł, zgrabnie żabkę przeskoczył! Ale oto brązowy siedzi kotek na płocie… Przeskoczymy ten płotek, nie skrzywdzimy cię, kocie! Tam jest strumyk, tu krzaczki, słowem przeszkód bez liku ma nasz chłopczyk niebieski na różowym koniku! Narysuję więc prędko czarną kredką ten domek, żeby mógł w nim odpocząć koń różowy i Romek.