Future perfect
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Znacie te zagadnienia, które istnieją, ale tak naprawdę mało kto ich używa? Tak, wiem, wiem czarna magia. Za takie zagadnienie można uznać angielski czas gramatyczny Future Perfect. Wydaje mi się, że po przeczytaniu pierwszych zdań mamy jego doskonały opis, ale spróbujmy rozwinąć temat. Czas Future Perfect jest to czas przyszły dokonany, który nie jest nam niesamowicie potrzebny do użytku codziennego i przydaje się raczej tylko w określonych sytuacjach. To w takim razie po co w ogóle istnieje? Czasami wydaje mi się że tylko po ty by liczba czasów była parzysta, ale kto wie może ma lepsze zastosowanie. Jeśli pojechalibyście do Anglii mogę wam spokojnie powiedzieć, że nie usłyszycie go zbyt często. Jednak gdybyście na tej samej wycieczce zawitali pod progi jakiegoś uniwersytetu to nawet możliwe, że gdzieś za ścianą go dosłyszycie. Jest to czas którym możecie zabłysnąć, pokazując swoją perfekcyjną znajomość języka, ale nie jest on niezbędny do posługiwania się tym językiem. Niewiele osób go stosuje i tak naprawdę można zastąpić go innymi czasami w większości sytuacji. To po co się go uczymy? Jeśli chcielibyście zabłysnąć wiedzą to to coś idealnego dla was. Jestem też praktycznie całkowicie pewna, że jeślibyście wpletli go razem z ładnym słownictwem na maturę, to możecie się spodziewać równie ładnego wyniku. Prawda jest tak, że gdy w szkole dochodzi się do poziomu czasu Future Perfect, zapewne nawet bardziej skomplikowane rzeczy ma się już opanowane w malutkim paluszku. Jego budowa nie jest skomplikowana, tak naprawdę to jest dość prosta, ale o tym troszkę później. Najtrudniejszym punktem dla obcokrajowców uczącym się tego języka jest moment w, którym przychodzi tłumaczenie czasu na polski, bo niestety nasz ojczysty język nie posiada w swoim repertuarze żadnego odpowiednika dla tego czasu. Z resztą nie ma mu się co dziwić, skoro w języku polskim mamy tylko trzy czasy, a w angielskim jest ich aż szesnaście.
W całym zbiorze czasów istnieją trzy podstawowe czasy ,,Perfect”. Są to: czas teraźniejszy – Present Perfect; czas przeszły – Past Perfect i czas przyszły, czyli nasz omawiany Future Perfect. Wszystkie z nich stosowane są w określonych sytuacjach. Gdy mówimy o czymś, co zdarzyło się w przeszłości (dwa pierwsze) lub wydarzy się przed określonym momentem w przyszłości (ten ostatni).Prościej będzie wytłumaczyć na konkretnych przykładach, więc zaczniemy od czasu Present Perfect, który mówi o tym że coś co się zdarzyło w przeszłości ma jakiś wpływ na teraźniejszość. Przykładowo: mówisz koledze, że złamałeś nogę i powiesz to w taki sposób: I have broken my leg. Co prawda złamałeś ją ją jakiś czas temu, ale ewidentny skutek widać teraz -masz nogę w gipsie, nie możesz nią poruszać. Zdanie to nie skupia się na momencie, w którym się to zdarzyło, w zdaniu nie masz nawet podanego konkretnego miejsca w czasie, daty, czy dnia. Cały sens czasów ,,Perfect” skupia się na tym, że rozmawiamy o skutku, nie przyczynie, czy sytuacji, która miała na to wpływ. Podczas tego, jak wypowiadasz to zdanie, nie chcesz przekazać koledze kiedy złamałeś nogę, tylko to że ją po prostu złamałeś. Mogłaby to być odpowiedź na pytanie: Co ci się stało? – Złamałem nogę. Podobne zdanie można by było utworzyć w czasie Past Simple – I broke my leg two weeks ago. Tym razem skupiamy się na samym zdarzeniu. Zdanie to może odpowiadać na pytanie; Kiedy złamałeś nogę? Mamy podaną datę i chociaż skutek tego może być widoczny, nam nie chodzi o niego tylko o samo zdarzenie. W czasie Past Perfect mówimy o czymś co miało miejsce w przeszłości i wydarzyło się przed jakimś innym, późniejszym wydarzeniem, również należącym do przeszłości.Przykład: I had been a teacher before I became a police officer. – Byłam nauczycielką zanim zostałam policjantką.Czyli zostałam policjantką, ale zanim to się dokonało, byłam przedtem nauczycielką.I had broken my leg before we got married. Kiedyś tam, w jakimś odległym miejscu w przeszłości złamałeś nogę, ale jaki to może mieć związek z dniem wczorajszym? Zdanie mówi nam o tym, że zanim ktoś wziął ślub, złamał kiedyś nogę. Czynność została zakończona przed jakimś przeszłym wydarzeniem. Zdarzyło się to w dalekiej przeszłości, dlatego Past Perfect nazywa się czasami „czasem zaprzeszłym”.A teraz przejdźmy już finalnie do czasu Future Perfect. Czas ten jest czasem przyszłym, więc będzie się w jakiś sposób odwoływał do przyszłości, tylko w jaki? Ogólnie rzecz biorąc, czas ten mówi o czymś, co dzieje się teraz i ma odwołanie do czasu przyszłego. Wyrażamy nim to, że przed określonym momencie w przyszłości, dokonamy czegoś. Spróbujmy wyobrazić to sobie za pomocą przykładu, trochę mniej drastycznego niż łamanie nogi, ale równie przykrego: I will have done my homework before the dinner. Mówimy o tym, że zadanie, które w teraźniejszości nie jest jeszcze dokończone, zostanie skończone do obiadu – pewnego momentu, który nastąpi w przyszłości. W tym przypadku ważny jest dla nas skutek, który tak naprawdę jeszcze się nawet nie wydarzył – zadanie zostanie skończone do obiadu. Skutek będzie taki, że mama na mnie nie nakrzyczy przy obiedzie, że nie zrobiłem zadania, wyjdę na przykładnego ucznia i nie będę go musiał robić po obiedzie. Może on być idealną odpowiedzią na pytanie: Czy skończyłeś już zadanie domowe? No, I will have finished it before dinner. Podsumowując krótko, wyznaczamy sobie w przyszłości punkt, do którego coś, co dzieje się teraz powinno się skończyć, trwać lub zacząć. Używamy go, gdy skupiamy się na skutku nie sytuacji. Proste, prawda?
Całą trudność mamy już za sobą, więc teraz będzie wyłącznie z górki.Znamy już kilka sytuacji w których używamy czasu Future Perfect, ale jak mamy go używać, skoro nawet nie wiemy jak jest zbudowany? Dobre pytanie, więc jako kolejny punkt na naszej liście mamy budowę czasu Future Perfect. Jak wiecie lub nie (jeśli nie to zaraz będziecie mieli okazję się dowiedzieć), prawie każdy czas w języku angielskim ma w sobie operator, czyli słówko, które nam ten czas charakteryzuje, jak i również jakąś formę czasownika. Z czasem Future Perfect inaczej być nie może, naszym operatorem w tym przypadku będzie wyrażenie 'will have’, a lekka kombinacja będzie polegała na tym, że zamiast czasownika w pierwszej formie pojawi się on w formie trzeciej (Past Participle). Przy trzeciej formie pojawia się taki delikatny problem, ogólnikowo w trzeciej jak i zresztą w drugiej formie występują czasowniki regularne, przy których dodaje się końcówke ,,-ed’,’ natomiast pojawiają się też czasowniki nieregularne (trzecia kolumna tabeli). Jednak problem to tylko taki niewielki schodek, ponieważ zapewne jeśli ktoś dotarł do tego momentu, to zna już większość takich czasowników nieregularnych. Skoro znamy charakterystykę czasu Future Perfect, spróbujmy sobie z tego skleić schemat. Oczywiście jak w każdym innym czasie, musi się tu pojawić podmiot, czyli osoba wykonująca czynność jak i czasownik. Więc jeśli mamy już wszystkie elementy to wiemy, że nasz schemat będzie wyglądał mniej więcej tak: podmiot +will have + czasownik w III formie + reszta zdania. Teraz, żeby dopełnić już całe zagadnienie budowy tego czasu, spójrzmy sobie na przykład i go omówmy: She will have read this book before the end of the month. W tłumaczeniu na polski będzię to wyglądać tak: Ona przeczyta tę książkę przed końcem miesiąca. Podmiotem w tym zdaniu będzie oczywiście ona – she; operator czyli 'will have’; miejsce czasownika zajmuje słówko 'read’, a reszta zdania to po prostu dodatkowe informacje.Tak lekko po
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!