Wróżka Sucha Nóżka

Ścieżyną drożną idzie wróżka w żółtej sukience i przezroczystymi skrzydłami. Idzie i nie patrzy na prawo ani na lewo nie rozgląda się koleżko. Jest zamyślona odfrunęła daleko myślami do legendy o zamku mydlanym. W tym marzeniu było jej pobożne życzenie by odnaleźć eliksir i znaleźć rozwiązanie ciążącego problemu. Wróżka niestety pozostała samiusieńka. Nie miała nawet dla kogo czarować. Z czasem posmutniała, umilkła i opuściła skrzydła. Owady małe i duże zobaczyły, że nawet progu domu nie przekracza. Więc podrzuciły jej mapę do eliksiru. Wróżka wzięła to sobie do serduszka i postanowiła rodzinę odnaleźć. Gdy udało jej się dojść do jarzębiny w środku gór wypowiedziała zaklęcie: Czary mary hu, czary mary ha niech się pojawi rodzina ma! Po tym zaklęciu jej oczom ukazał się wujek Henio – czerodziej, ciotka Judyta – wróżbitka, kuzyn Hilary – buntownik z natury i kuzynka Hesia – co znikała. I to właśnie Hesia przeniosła wszystkich w czasie i nie mogli się odnaleźć, ale dzięki wróżce Suchej Nóżce wszyscy się spotkali i razem zamieszkali. W zgodzie sobie żyli i już się więcej nie rozdzielili.