Lider- czy przywództwo może mieć styl?

Kiedy pracujemy w grupie, każdy z nas przyjmuje określone zadania. Są ludzie, którzy dobrze czują się w roli lidera, ale również tacy, którzy w idealny sposób wykonują określone przez kierownika grupy polecenia. W swojej notatce pochylę się nad przywództwem.
Na pierwszy rzut oka, lider to po prostu lider. Mało osób wie, że wśród szefów znajdujemy różne style kierowania. Czym tak dokładnie jest styl kierowania? Według definicji jest to sposób postępowania kierownika w stosunku do podwładnych. Myślę, że w tym momencie kwestia staje się jaśniejsza. Istnieje wiele teorii na temat stylów zarządzania, jednak pewien amerykański psycholog Daniel Goleman, postanowił wyróżnić aż 6 z nich.
Pierwszy wyłania się styl demokratyczny. To według niego, zdanie pracownika jest najważniejsze. Do głosu dochodzi każdy zatrudniony, a decyzje podejmowane są w zgodzie ze wszystkimi. Lider uważnie wsłuchuje się w głos pracowników i wspólnie podejmują decyzję. W ten sposób każdy zatrudniony czuje się wysłuchany i doceniony, a otrzymana samodzielność w działaniu, umożliwia zgraną pracę zespołu.
Kolejnym sposobem na zarządzanie grupą jest styl autorytarny nazywany przez wielu wizjonerskim. Jak podają eksperci, styl ten jest jednym z najbardziej efektywnych w biznesie. Na czym tak dokładnie polega? Przywódca zespołu tworzy wizję, podaje cele i korzyści z ich osiągnięcia, ale daje grupie całkowitą dowolność w sposobie jego wykonania. Członkowie zespołu czują się ważni i kierują się ambicją w dążeniu do wykonania postawionych przed nimi celów. Kierownik grupy musi być osobą, którą pasjonuje dane zadanie. Posiadanie własnej wizji jest jak najbardziej pożądane.
Styl afiliacyjny za swoje filary stawia budowanie harmonii i zrozumienia wśród członków zespołu. Ponad wszystko stawia się komunikację i jasne komunikaty. Lider wspiera zespół, motywuje i wykazuje się niezwykłą cierpliwością. Styl ten owocuje w zwiększenie kooperacji w grupie oraz umacnianie wzajemnych kontaktów. Przywódca stara się dbać o dobrą atmosferę bez napięć i sporów. Ciekawym jest fakt, iż styl afiliacyjny jest efektywny. Sprawdza się on wtedy, kiedy pracownicy są kompetentni i starają się osiągnąć określony cel.
Następny styl, który omówię, nosi nazwę procesowego. Polega on na wytrwałym dążeniu do efektywnych działań zgodnie z procedurami i wymaganiami organizacji. Szef uczy i demonstruje jak dokładnie wykonać zadania, a gdy nadejdzie taka potrzeba, sam je wykonuje. Za wszelką cenę dąży do pokazana, iż wybrana przez niego metoda jest efektywna. Czasem metoda ta prowadzi do demotywacji zespołu, ponieważ mogą oni przerazić się zbyt wysokimi wymaganiami stawianymi przez lidera, który nie cechuje się empatią i żąda wysokich wyników od członków grupy.
Styl, który uważany jest za najbardziej rozwijający zespół, nazywa się trenerski. Podczas pracy z liderem stosującym ten styl, pracownicy czują się zmotywowani i gotowi do pracy. Szef skupia się na słabych i mocnych stronach poszczególnych członków dzięki czemu przyznaje im zadania odpowiednie do ich kwalifikacji. Lider patrzy przyszłościowo jednocześnie łącząc swoje wymagania z wartościami organizacji. Styl trenerski buduje zaufanie w zespole oraz umożliwia poczucie samorealizacji. Szef stosujący ten styl musi cechować się samodyscypliną oraz chęcią do pracy, aby efektywnie zachęcać grupę do pracy.
Ostatnim stylem, który przedstawił Goleman w swojej teorii, jest styl nakazowy. Wielu uważa, że jest to tzw. zarządzanie przez strach. Lider ciągle monitoruje i kontroluje swoich pracowników, a wydawane przez niego nakazy budzą strach wśród grupy. W tym stylu nie ma miejsca na inicjatywę pracownika, ponieważ gaszony jest przez silną, wręcz zaborczą osobowość lidera. Zdecydowanie styl ten negatywnie wpływa na atmosferę w firmie i najczęściej powoduje rotacje pracowników.