Panna Obrażalska

Panna Obrażalska zajadała zupę z dużym apetytem. Tatuś zwrócił jej uwagę, że je zbyt głośno. Obraziła się i postanowiła ruszyć w świat. . Szła boczną uliczką, gdy spotkała uroczego staruszka. Zapytał ją dlaczego bierze ze sobą Cudaczka-Wyśmiewaczka. Dziewczynka rozplotła warkocze, potrząsnęła głową, ale malutkie stworzonko nie wypadło z jej włosów. Staruszek poradził jej żeby przez trzy dni nie stroiła urażonych min, wtedy Cudaczek-Wyśmiewaczek ucieknie albo umrze z głodu. Panna Obrażalska wróciła do domu. Dużo czasu poświęciła na dumanie, jak wytrzyma trzy dni bez obrażania się i strojenia urażonych min. Gdy kolega na przerwie podłożył jej nogę, tak że aż przewróciła się, postanowiła nie obrażać się. Cudaczkowi zaczynało już burczeć w brzuchu, bo poczuł głód. Przez wszystkie lekcje nie obraziła się ani razu. Nie poskutkowały namowy Cudaczka. Po trzech dniach stworzenie uciekło, bo nie chciało umrzeć z głodu. Dziewczynka przestała być panną Obrażalską, wszyscy ją polubili i nikt już jej nie dokuczał.