Doceniajmy się

Cicho mówisz, że masz już całkiem dość, że to koniec i nie ma już gdzie pójść. Nie masz nikogo z kim byś mógł żyć, nikogo komu mógłbyś zaufać. Wydaje ci się, że wszyscy nie są warci twojej uwagi. Jednak mylisz się. Wszystko ma swój ukryty sens. Może warto zauważyć tę małą dziewczynkę skuloną na korytarzu w szkole, albo tamtego chłopca płaczącego na schodach swojego domu, albo tą starszą panią chodzącą codziennie bez siły po zakupy dla swojego chorego męża, albo tego małego, wystraszonego i porzuconego pieska chowającego się w krzakach. Może to właśnie do nich warto podejść, z nimi porozmawiać? To może właśnie oni pozostaną twoimi kompanami i przyjaciółmi. Mówi się: nie oceniaj książki po okładce. Tak samo nie oceniajmy ludzi po tym jak wyglądają na zewnątrz. To, że ktoś może wydawać się niemiły, nie znaczy, że na pewno jest taki w rzeczywistości. Jesteśmy różni i musimy to akceptować. Doceniajmy siebie nawzajem!