Tadeusz Soplica – 2

Tadeusz ma również zupełnie inne podejście do otaczającego go świata i życia, niż inni bohaterowie dzieł Mickiewicza. Po pierwsze, zgadza się ze społecznością, w której żyje. Nie buntuje się ani nie sprzeciwia wobec zastanej rzeczywistości, tak jak na przykład Konrad w III cz „Dziadów”. Wręcz przeciwnie — dostosowuje się do woli wuja i ojca, to znaczy wyjeżdża do szkoły w Wilnie i zgodnie z testamentem ojca ma zamiar zaciągnąć się do wojska, a także stara się stosować do zasad „grzeczności”, wymienianych przez Sędziego. Ponadto, jest on bardzo przyziemnym człowiekiem, nie przeżywa wzniosłych uczuć, ani nie jest szczególnie wrażliwy. Co prawda potrafi docenić piękno przyrody, jednak nie oddziałuje ono na niego tak bardzo jak na pielgrzyma w „Sonetach krymskich”. Tadeusz nie przepada za nauką i nie jest poetą w najmniejszym stopniu, zamiast tego woli angażować się w prymitywne rozrywki, takie jak polowania czy igraszki z kobietami. Jednocześnie nadal brakuje mu taktu i wyczucia towarzyskiego.