Rola przyrody – 2

Przyroda w epopei jest ożywiona i wszechobecna, a więc tym samym ściśle złączona ze światem ludzi. Wpływa ona na bohaterów i motywuje ich zachowania. Przykładowo, wschody i zachody słońca nadają szlachcie rytm dnia, Zosia wychowana wśród natury zgadza się na skromne życie z Tadeuszem, a w Tadeuszu piękno litewskich lasów rozbudza uczucia patriotyczne. Lasy te ukazane są jako wspólne dobro całej szlachty, są miejscem, w którym odbywają się ważne wydarzenia towarzyskie — polowania i grzybobranie. Dobrodziejstwa natury są jednymi z ważniejszych bogactw. Opisy pięknych krajobrazów, obfitujące w środki stylistyczne i metafory służą idealizacji Litwy, jako doskonałego świata zakłóconego przez wojnę, jako raju utraconego przywoływanego z perspektywy emigranta tęskniącego za ojczyzną. Oddaje ona sielankowy nastrój szlacheckiego świata, przez co podkreśla nostalgiczny nastój oraz przybiera wymiaru patriotycznego.