Epikureizm

Czy zgadzacie się ze stwierdzeniem Epikura z Samos, że „człowiek osiąga szczęście jeśli potrafi z radością, przyjemnością przeżyć każdy dzień”? Zauważcie, że głównym celem epikurejczyków było osiągnięcie szczęście, definiowanego jako brak cierpienia fizycznego i niepokoju duszy. Twierdzili, że jego źródłem jest przyjemność – najwyższe dobro, a odczuwanie radości życia polega na umiarkowaniu i unikaniu stanów skrajnych. Słynne hasło Horacego „Carpe diem” idealnie nawiązuje do założeń epikureizmu. Zgodnie z poglądami tej szkoły filozoficznej można stwierdzić, że osiągnięcie szczęścia jest możliwe, kiedy każdy dzień przeżywamy z radością, przyjemnością.
W odniesieniu do postaci Horacego, a w szerszym kontekście do pieśni jego autorstwa „Do Leukonoe” chciałabym przedstawić w jaki sposób dążono do osiągnięcia szczęścia. Podmiot liryczny w utworze podkreśla istotę działania według zasady „Carpe diem”. Za pomocą słów „weseląc się dziś nie dostrzegaj przyszłości” namawia odbiorcę do życia tu i teraz oraz odrzucenia myśli o śmierci. Zastanówcie się co wy sądzicie o takiej postawie.
Zwróćcie również uwagę na współczesne postrzeganie szczęścia, które niewiele różni się od poglądów Horacego i epikurejczyków. Wielu z nas stwierdza, że człowiek osiąga je kiedy „cieszy się z życia”, nie roztrząsa przeszłości, nie martwi się na zapas…
Podsumowując możemy stwierdzić, że słowa Epikura z Samos „człowiek osiąga szczęście jeśli potrafi z radością, przyjemnością przeżyć każdy dzień” są ponadczasowe , wciąż aktualne i każdy z nas stara się je osiągnąć.