Legenda o pięknej księżniczce

Mama opowiadała swojemu synusiowi Hieronimowi legendę o pięknej księżniczce, córce najbogatszego króla wszech czasów. Pewnego dnia kiedy księżniczka zbierała w ogródku piękny bukiet kwiatów, składał się on z takich kwiatów jak: żółte i czerwone róże, żonkile, hiacynty oraz chabry. Księżniczka tak zapatrzona w zbieranie kwiatów, że nie zauważyła że właśnie wchodzi do ciemnego lasu, pełnego różnego rodzaju zwierząt. Kiedy zauważyła, że nie jest ona w swoim ogródku strasznie się przeraziła i zaczęła uciekać w stronę zamku. Lecz kiedy uciekała potknęła się o wystający korzeń. Przed nią stanęła bardzo brzydka i przeraźliwa czarownica. Uwięziła ją w swoim więzieniu na szczycie wysokiej na kilkanaście metrów wieży. Król napisał list do czarownicy z prośbą o uwolnienie córki. Postawił na nim królewski stempel. Jego sługa Horacy chciał wręczyć list złej czarownicy, ale ona go nie przyjęła. Dopiero po kilku dniach namysłów król postanowił wysłać młynarza Kubę z szewczykiem Hubertem aby uwolnili jego córkę. Młynarz i szewczyk byli bardzo sprytni więc uwolnili księżniczkę i zaprowadzili ją do zamku, gdzie czekał na nią rozhisteryzowany ojciec.