Dzwon

W ten słoneczny dzień ludwisarz wyciągnął spod stołu żeliwną tacę, na której położył wcześniej stałą miedź. Skończywszy już wyrabianie ponaddwuipółmiesięcznego dzwonu zawiózł go do klasztoru. Dzwon ważył dziewięćdziesiąt kilogramów. Musiał więc poprosić silnych mężczyzn o pomoc. Ludwisarz był niedołężnym starcem, więc sam w życiu by nie wtaszczył dzwonu. Dzwon musieli zanieść na ostatnią kondygnację wieżowca. Ludwisarz tego samego dnia usłyszawszy bicie z zrobionego przez niego dzwonu szczerzył się.