Dzień Niezapominajki

Piętnasty maja. Niby dzień jak co dzień, a jednocześnie bardzo sympatyczne, ważne i wyjątkowe święto w polskim kalendarzu. Po pierwsze, tego dnia powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na różnorodność biologiczną i przyrodniczą naszego przepięknego kraju. Święto Polskiej Niezapominajki obchodzone jest od 2002 roku. A cóż to takiego niezapominajka? Piękny, polski, delikatny kwiat z polskich łąk, uroczysk, bagien i torfowisk, rosnący również w lasach, kwietnikach, ogrodach i lasach.  W Polsce występuje 15 gatunków niezapominajek m.in. alpejska, leśna, błotna i piaskowa. Piękna, fascynująca i chwytająca za serce jest też legenda dotycząca nazwy:  z greckiego, myosotis znaczy „mysie ucho”. Odnosi się obrazowo do drobnych płatków kwiatów tejże roślinki. Jedna z legend nawiązuje do pary, która spacerowała brzegiem Dunaju. Mężczyzna ujrzał przepiękne, niebieskie kwiaty, które chciał zerwać dla swojej wybranki. Niestety podszedł zbyt blisko wody, która porwała go z nurtem rzeki i zdążył wyłącznie krzyknąć do ukochanej „Nie zapomnij mnie”. 
Po drugie, życzliwość wobec natury to nie wszystko. Musimy być serdeczni i szczerzy względem siebie nawzajem. Święto powstało dzięki zaangażowaniu i pomysłowi Andrzeja Zalewskiego z Ekoradia. „Intencja święta jest jedna: niech niezapominajka zbliża ludzi i uczy Polaków wzajemnej serdeczności. Święto Niezapominajki, to święto ludzi serdecznych – serdecznych Polaków” – tak powiedział pan Andrzej w 2006 rok. Ludzie powinni być życzliwi, zarówno wobec natury, jak również wobec siebie nawzajem. Dlaczego natomiast niezapominajka, spośród setek gatunków kwiatów? Redaktor Andrzej Zalewski zauważył wybitnie słusznie, że skoro Holendrzy mają tulipany, Anglicy hiacynty, Francuzi narcyzy, Tyrolczycy szarotki, to dlaczego Polacy nie mogliby mieć swojego kwiatka? Zaobserwował, że w Polsce rośnie dużo niezapominajek i doszedł do wniosku, że ten kwiatek będzie symbolem święta jednoczącego ludzi życzliwych względem siebie i przyrody. Te dwie kwestie łączy jeszcze jedno: „żeby dbać, trzeba kochać. Żeby kochać, należy poznać”. Zarówno ludzi, jak i otaczający nas świat. A dlaczego maj? Bowiem luty, mimo Walentynek, to zimny miesiąc, a w cieple, w maju, łatwiej rozwijać gorące uczucia. Cudne to święto, nieprawdaż?