Najważniejsze nagrody:
animacja zdobyła dwa Oscary w roku 2021 w następujących kategoriach: Najlepsza muzyka oryginalna i Najlepszy długometrażowy film animowany. Ponadto (również w roku 2021) produkcji tej przyznano dwie nagrody – Złote Globy – w kategoriach Najlepszy film animowany i Najlepsza muzyka. „Co w duszy gra” zdobyło również dwie nagrody BAFTA za Najlepszy film animowany oraz Najlepszą muzykę.
Czas i miejsce akcji: Nowy Jork, data wydarzeń nie jest określona.
Główni bohaterowie:
– Joe Gardner – główny bohater animacji. Czarnoskóry, wysoki i szczupły mężczyzna z okularami na nosie i wąsem pod nosem. Najczęściej ubiera się w ciemne kolory, a jego głowę przyozdabia zgrabny kapelusik. Jako dusza miał zielono-niebieski, fluorescencyjny odcień i również nosił okulary o białym kolorze oprawek. Dla mężczyzny najważniejsza jest w życiu muzyka jazzowa, której chciałby oddać się doszczętnie. Jest uparty w dążeniu do celu, dla marzeń jest gotów zrobić wszystko.
– 22 – nigdy nie poznajemy fizycznej postaci tego bohatera. Jest to zielono-niebieska, niska duszyczka, która wyglądem przypomina dziecko. Dusza nie ma płci (gdyż jeszcze się nie urodziła). Początkowo jest krnąbrna, złośliwa, zniechęcona i nie chce podjąć się żadnej aktywności, aby pomóc mężczyźnie. Pobyt w ciele Joe’a zmienia jej spojrzenie na świat – dusza dostrzega pozytywy egzystencji i piękno życia.
– Dorothea Williams – czarnoskóra kobieta, sławna saksofonistka, która zauważyła potencjał w muzycznych uzdolnieniach Joe’a. Dała mu szansę zaistnienia, choć była dość surowa w osądach.
– Libba Gardner – matka Joe’ego. Relacja pomiędzy nimi jest dość napięta. Libba jest dość szorstka dla syna, gdyż obawia się o jego przyszłość. Rozumie jego pęd za marzeniami, ale obawia się, iż muzyka nie zapewni mu bytu materialnego. Ostatecznie okazuje się kochającą i troskliwą mamą.
– Miauczysław – rody kocur z białym futerkiem na brzuchu. To w jego ciało „wpada” przez pomyłkę Joe.
Streszczenie fabuły:
Joe Gardner ma w życiu tylko jedną miłość – muzykę, a konkretnie jazz. Tylko podczas grania na fortepianie odnajduje szczęście i spełnienie. Przez pół życia marzył o wielkiej karierze muzyka, w której mógłby występować na profesjonalnych scenach ze światowej sławy gwiazdami muzyki jazzowej. Joe jest nauczycielem w gimnazjum i ma pod swoją pieczą zespół składający się z dzieci. Praca ta nie daje mu jednak satysfakcji, a czę
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
�sto nawet go unieszczęśliwia, choć zapewnia byt materialny. Zrządzenie losu sprawia, że muzyk dostaje szansę i prezentuje swe umiejętności pianisty w „Half Note Club”, w którym wywiera pozytywne wrażenie na znanej saksofonistce. Szczęśliwa passa kończy się nagle, kiedy Joe ulega wypadkowi i zapada w śpiączkę. Balansując na granicy życia i śmierci, trafia w zaświaty, w których przebywają nienarodzone dusze. W niebiańskim centrum dusze zdobywają pasje i osobowość, a następnie „lecą” na ziemię, aby odrodzić się w ciele noworodka. Mężczyzna poznaje Duszę numer 22, która na lata ugrzęzła w centrum i nie widzi sensu w tym, aby narodzić się na Ziemi. Joe podejmuje współpracę z krnąbrną duszą i próbuje odzyskać swoje życie. W wyniku błędu mężczyzna jednak trafia do ciała… kota, a Dusza numer 22 zostaje umieszczona w ciele Joe’a Gardner’a. Następuje seria zabawnych sytuacji, w których Joe uczy się żyć jako kocur, a Dusza powoli odnajduje sens egzystencji. Okazuje się, że 22 tak bardzo pokochała życie, że nie chce oddać ciała swemu przyjacielowi. Udaje jednak im się dojść do porozumienia. Joe wraca do swojego życia, jednak spogląda na nie już zupełnie inaczej. Postanawia cieszyć się każdą chwilą i doceniać osoby, które go otaczają. Rudy kocur również odzyskuje swoje ciało. Tymczasem Dusza o numerze 22 w końcu dostaje szansę, aby się narodzić.
Tematyka i morał:
Animacja o tytule „Co w duszy gra” porusza ważną tematykę życia i śmierci. Nie często poznajemy bohaterów, którzy zrzucają swoją cielesną powłokę. Śmierć to temat delikatny, zarówno dla dzieci (czyli głównej grupy docelowej bajki), jak i dla dorosłych. Kolejny motyw poruszany w tej produkcji to marzenia. Zazwyczaj tego typu opowieści przekonują, aby bez względu na wszystko brnąć ku realizacji swych marzeń. W przypadku „Co w duszy gra” jest zgoła inaczej. Joe zatracił się w swej obsesji zostania słynnym i cenionym muzykiem. Przestał doceniać przyjemności dnia codziennego i piękna otaczającego świata. Jego relacje z matką pogorszyły się na przestrzeni tych lat, w których pragnął osiągnąć coś wielkiego. Film Pixara pokazuje, że niekoniecznie to cel jest tym, czego można by pragnąć. Ważna jest też droga, jaką pokonujemy, brnąc do tego celu i jakim jesteśmy człowiekiem. Bajka ta przemyca ważne wartości, które mogły umknąć małoletnim, ale z pewnością wielu dorosłych – zgorzkniałych życiem, zrezygnowanych, nieszczęśliwych – odnajdzie się w postaci muzyka z Nowego Jorku. „Co w duszy gra” podpowiada nam, że życie to nie jest rutyna i ciągła gonitwa za jakimiś celami, a także próbuje odpowiedzieć na pytanie, czym jest ludzka osobowość i czy naprawdę jesteśmy z góry określeni.
Dodaj komentarz jako pierwszy!