Analiza: Przyboś i Katedra – 1

Zarówno dla podmiotu lirycznego w wierszu „Widzenie katedry w Chartres” jak i dla twórcy filmu krótkometrażowego „Katedra” tytułowe budowle są czymś więcej, niż jedynie budowlami. Wiersz Juliana Przybosia odwołuje się do gotyckiej katedry w Chartes, znajdującej się we Francji. W pierwszej zwrotce wiersza osoba mówiąca podkreśla rolę ludzkiego wysiłku włożonego we wzniesienie świątyni. W kolejnych wersach opisuje katedrę jako niemal żywy organizm, upersonifikowane są „wzruszone do głębi głazy”, zdolny do interakcji ze światłem oraz z odbiorcami. Wspomniane światło pełni w utworze ważną rolę – to ono ożywia wnętrze katedry. Osoba mówiąca w wierszu zachęca do podziwiania katedry, jej prawdziwego piękna, które ujawnia się pod wpływem światła, a nie tylko tego zewnętrznego, namacalnego. Mówi „dożyj siebie ze światła” co może być zachętą do przyjęcia Boga, pod którego wpływem można dostrzec właśnie to „prawdziwe piękno” kościoła, i dążenia do życia wiecznego.