Artur Schopenhauer

Artur Schopenhauer żył na przełomie XVIII i XIX wieku. Jego ojciec był zamożnym kupcem, a matka zajmowała się literaturą. Studiował łacinę, grekę, a potem medycynę na uniwersytecie w Getyndze. Jego najważniejszym dziełem jest „Świat jako wola i przedstawienie” z 1819 roku. Według filozofii Schopenhauera, u podstaw całej rzeczywistości leży wola, czyli bezrozumne, ślepe dążenie – bez celu i bez końca. Jej zaspokojenie, utożsamiane ze szczęściem, nie jest osiągalne dla zwykłego człowieka, dlatego jesteśmy skazani na wieczne cierpienie. Schopenhauer określił trzy sposoby na złagodzenie „bólu istnienia”. Pierwszym z nim jest ograniczenie potrzeb i wyzbycie się pożądania (nirwana). Drugim jest odnalezienie w sobie litości i współczucia wobec innych cierpiących ludzi. Ostatnim zaś sposobem jest kontemplacja, czyli bezinteresowne obcowanie z pięknem sztuki, ponieważ tworzący artysta i podziwiający jego dzieło odbiorca wyzwalają się spod władzy woli, łagodząc w ten sposób swoje cierpienia.