Bartnik – 1

Istota zawodu. Bartnik, inaczej bartodziej, zajmował się bartnictwem, czyli najstarszą formą pszczelarstwa leśnego. Bartnicy zbierali miód od pszczół leśnych, tak zwanych „borówek”, które swoje gniazda miały w barciach, czyli specjalnie wydrążonych pniach drzew. Tworzyli je głównie na dębach i sosnach w miejscach, gdzie pień osiągał przynajmniej metr średnicy. Niekiedy wykorzystywali naturalne dziuple. Według prawa bartnicy byli zobowiązani do oznaczania swoich barci specjalnymi znakami. W średniowieczu do jednego bartnika mogło należeć nawet 400 barci, potem jednak ta liczba zmalała. Narzędzia. Bartnicy wspinali się do barci za pomocą powrozów, czyli grubo skręconego sznuru, a później drabin. Przed wyjęciem plastrów miodu pszczoły podkurzano przy użyciu fajek bartniczych, naczyń dymnych czy pochodni. Do dziania barci używali toporów, siekier i pieszni.