Charakterystyka Ani Shirley – 2

Zmienia się całkowicie z czasem, gdyż nieco później wygląda zupełnie inaczej. Na głowie ma już nie ognistoczerwone, a kasztanowe loki. W ciągu pobytu w nowym domu dostaje więcej ładnych sukienek. Cały czas jednak ma smukłą figurę: „-Aniu, masz taką smukłą i zgrabną figurę”; „-Cerę masz tak samo ładną jak Ruby, […] a włosy wyraźnie ci pociemniały, od czasu, gdy je ścięłaś”. Postać ma skłonności do długiego dzielenia się swoimi rozmyśleniami z innymi: „- Na miłość boską, przestań wreszcie mleć językiem! […] Jak na taką małą dziewczynkę mówisz stanowczo za dużo”. Dodatkowo wszystko bardzo przeżywa, jest emocjonalna (i równie wybuchowa, co widać choćby przy pierwszym spotkaniem z panią Małgorzatą), z kolei jej roztrzepanie ujawnia się w wielu przypadkach, jak na przykład kiedy doprawia ciasto środkiem przeciwbólowym. Jednak posiada też zalety, do których można zaliczyć choćby jej pracowitość, która pozostaje z nią aż do końca lektury, do czego dochodzą jej ambicje: „- Ambitna jestem nadal. Tylko że coś innego stało się teraz moim celem […] Oprócz tego chcę się uczyć sama, w domu”. Budzi się też w niej opiekuńczość: „- Zależy mi także, żeby twój wzrok się nie pogorszył”. Bohaterka również się wyciszyła i zdecydowanie mniej mówi, o czym wspomina Maryla podczas jednej rozmowy z panią Linde.