Córeczka cz1

Córeczka pani Elżbiety ma na imię Natalka. Malutka, rezolutna Natalunia ma pucołowate policzki i długie rzęsy. Jej duże, orzechowe oczy często się uśmiechają, a loczki podrygują jak sprężynki.
Natalunia lubi skakać na skakance, skacze żabką w górę i w dół, w górę i w dół, później podskakuje na jednej nóżce i na drugiej nóżce. Pędem wskakuje na rower i wykonuje trzy okrążenia po podwórzu. Zeskakuje z roweru i bierze się za kręcenie kółek hula-hop. Gdy się trochę zmęczy, idzie odpocząć na huśtawce w ogródku. Huśta się wysoko do góry, aż nóżkami prawie dotyka czubków drzew. Beżowa, drewniana huśtawka jest duża, można na niej leżeć, bujać się powolutku i przytulać do swoich dwóch ulubionych kotów; Puszki i Wrzecionka.
Natalunia odpoczywa szybciutko i żwawo chwyta za srebrzystą hulajnogę. Kręci na niej po podwórzu kółka i ósemki. Mknie jak burza. Zawsze pamięta, żeby założyć na swą kędzierzawą czuprynkę połyskujący kask.