Czas pożegnania zimy

Do czasów nam współczesnych przetrwało wielu obrzędów i obyczajów, które praktykowali nasi przodkowie. Jednym z nich jest symboliczne pożegnanie zimy. Obrzędowa kukła znana jest pod imieniem Marzanna. Należy stworzyć ją z pęka słomy i ubrać w białe płótno. Jej ważną charakteryzacją są czerwone usta i wielgachne oczy. Bardzo często ubranie to przypomina strój druhny, czyli kukła zrobiona z gałganów ma na sobie białą koszulę, gorset, spódnicę i fartuszek. Głowę zdobi dziewczęcy wianek przyozdobiony różnokolorowymi wstążkami. Z Marzanną obchodzono całą wieś. Jednak należało zachować hierarchię tych obchodów. Pochód rozpoczynał się od domu duszpasterza, sołtysa i bogatych gospodarzy. Marzannę należało podpalić i utopić w rzece lub strumyku. Podczas pogrzebu Marzanny nie można było odwracać się, ponieważ oznaczało to rychłą śmierć lub ciężką chorobę. Utopienie Marzanny było pożegnaniem okrutnej zimy i przywitaniem rześkiej wiosny.