Dwa grubasy

Przez łąki, przez lasy, pędzą dwa grubasy, bo zabrakło im tłustej kiełbasy. Na nic się zdały krzyki i wrzaski, że można żyć bez tłustej kiełbaski, na nic prośby i groźby, że las jest niebezpieczny i przejście przez niego to pomysł niedorzeczny. Mieszkają i czyhają tam żmije i grzechotniki chrabąszcze i chrząszcze, rozbójników banda niewyżyta, która w sidła swoje ofiary chwyta. Zostańcie w domu są owoce, jeżyny i inne jarzyny jak pietruszki czy gruszki które zapełnią wasze głodne brzuszki. Grubasy się uparły, że będą jeść kiełbasy i umowę zawarły, że choćby ich jakieś zwierzęta pożarły, po swój przysmak pójdą, bo inaczej umrą. Jak postanowili tak zrobili i w drogę ruszyli. Do lasu się zbliżyli, przerażające, patrzące na nich ślepia namierzyli aż się ze strachu najeżyli. Groźne pohukiwania usłyszeli i przestali być weseli. Strach ich obleciał, ale z oddali zapach kiełbasy ich doleciał, więc ruszyli żwawo do przodu , przez krzaki jeżyn, po grzybach i rumowiskach, by swoją kiełbasę dostać i zadaniu sprostać. Nagle trzask, prask, coś pękło, huknęło i runęło. Olbrzymie drzewo się przewróciło i ich drogę zagrodziło, nagle stado żmij się pojawiło . Biedne grubasy tak się przeraziły, że co sił w nogach w stronę domu popędziły. Żmije się za nimi pędem puściły i tłustej zdobyczy nie odpuściły. Biedne grubaski teraz żałowały, że się uparły na tłuste kiełbaski…