Koleżanka Laura

Do klasy mojego brata Krzyśka chodziła dziewczyna o imieniu Laura. Zachowywała się źle wobec koleżanek i kolegów. Wszystkimi chciała rządzić, rozkazywała i żądała, żeby wszyscy się jej podporządkowywali. Była samolubna, zarozumiała, próżna i niekoleżeńska. Uważała, że wie wszystko najlepiej i że jest najmądrzejsza. Zawsze jej racja musiała być na wierzchu. Wciąż się wywyższała i patrzyła na innych z góry. Nikt jej nie lubił i nie miała żadnej przyjaciółki. Próbowała się zaprzyjaźnić z Zuzą, lecz Zuza nie za bardzo chciała, bo zdarzało się, że Laura jej dokuczała. Laura swoim zachowaniem wciąż krzywdziła innych. A najgorzej, że w ogóle tego nie rozumiała. Niedawno przeprowadziła się i przeniosła do innej szkoły. Szkoda, że nie umiała się z nikim zaprzyjaźnić i że była taka zadufana w sobie, przemądrzała i niegrzeczna. Żeby zyskać przyjaciół trzeba traktować innych z szacunkiem oraz być życzliwym, serdecznym i koleżeńskim. Mam nadzieję, że Laura kiedyś to zrozumie.