„Małgorzata”

Małgorzata orze wzgórze. Gorzej stać się, już nie może. Przecież rósł tam orzech, wierzba, blade wrzosy. Wszystko zżęła Gośki kosa. Leżą drzewa. Także żyto i żonkile. Małgorzata na to gwiżdże. Uciekają z drzew czyżyki, słychać krzaków straszne krzyki i żałosny wrzask Błażeja. Tak, życiowa to historia.