Bracia Grimm

Pewnego razu żyło dwóch braci: Jacob i Wilhelm. Mieszkali w niedużym miasteczku w niemieckiej Hesji, gdzie pracowali jako bibliotekarze. Bracia interesowali się ludowymi gawędami i baśniami. Uwielbiali słuchać różnych fantastycznych historii pełnych magicznych wydarzeń i stworzeń. Bracia poszukiwali zapomnianych historii w listach, książkach i średniowiecznych manuskryptach, a także zapraszali do swego domu licznych gawędziarzy. Zapisywali wszystko dokładnie tak, jak od nich usłyszeli, unikając „niepotrzebnych dodatków i ozdobników”. Ojciec jednego z takich wędrownych bajarzy był właścicielem oberży, więc od dzieciństwa słuchał różnych historii opowiadanych przez podróżnych zatrzymujących się w oberży ojca. Druga z takich osób była ubogim emerytowanym żołnierzem, który przekazał niesamowite historie, w zamian za stare ubrania braci. Bracia opublikowali debiutancki zbiór historyjek w Boże Narodzenie 1812 roku. Trzy lata później wydali kolejną część książki. W 1857 roku opublikowali końcowy zbiór bajek, który zawierał dwieście różnych historii.