Cuda przyrody

Mały Józio skacze przez kałuże i liczy krople. I te małe i te duże. Szósta, siódma, dwunasta. Oj znów się pogubiłem i kolejność pomyliłem. Gdzie schowała się ósemka? O! Tam jest. Już okiem na mnie zerka. Idzie Zuzia do lasu odetchnąć od zgiełku i hałasu. Patrzy, a na drzewie dzięcioł stuka i dobrego miejsca na dziuplę szuka. A pod drzewem sarna stoi, widać, że się Zuzi boi. Piękna jest niesłychanie, chyba przyszła na śniadanie. Idzie Przemek na ryby. Patrzy, a nad stawem rosą grzyby, pięknie w słońcu woda błyszczy. Przemek już z radości piszczy. Tata mówi, cicho bądź synku mój drogi, bo przestraszysz zwierzęta i jak wszystkie się schowają, to już Twa buzia nie będzie uśmiechnięta. Piękna jest nasza przyroda, tylko szkoda, że jest susza, bo wiosna słabo się do życia rusza.