Królowa i olbrzym

Dawno, dawno temu żyła sobie królowa Żaneta. Wszyscy bardzo ją lubili i szanowali, ponieważ sprawiedliwie rządziła. Pewnego poranka usłyszała hałas za oknem. ,,Co to może być?” pomyślała. Jak najszybciej pobiegła po schodach i ujrzała chaos: ludzie panikowali, rycerze w pośpiechu zakładali zbroje , a ptaki odlatywały jak najdalej. Ale największym problemem był olbrzym, który niszczył wszystko dookoła. Rycerze próbowali go zgładzić swoimi mieczami , ale ich wysiłki nic nie dawały. Nagle królowa wpadła na świetny pomysł. Przecież olbrzymy nie są mądre i uwielbiają bawić się w berka.
– Chodź tu duży olbrzymie!-krzyknęła Żaneta i pobiegła drogą.
Wróg obrócił się w jej stronę i zaczął ją gonić. Królowa biegła co sił w nogach i dobiegła do królestwa gigantów. Olbrzym był tuż tuż, ale zdążyła otworzyć drzwi dla ludzi i wejść do środka. Olbrzym rozwalił wejście i dla ludzi, i dla olbrzymów, po czym wszedł do swojego rodzinnego domu. I wtedy inny wielkolud zagrał na trąbce dziwną melodię i gigant , który gonił Żanetę, zasnął. ,, Muzyka usypiająca dla tych, którzy niszczą mury obronne” pomyślała. Korzystając z okazji, królowa wróciła do swojego królestwa i wszyscy żyli długo i szczęśliwie.