Refleksja nad obrazem

„Pejzaż z upadkiem Ikara” został namalowany farbami olejnymi na płótnie przez Petera Bruegela w ok. 1557 roku. Obecnie znajdujący się w Królewskim Muzeum Sztuk Pięknych w Brukseli.
Kompozycja obrazu jest dynamiczna i rozproszona.
Na pierwszym planie znajduje się oracz. Mężczyzna idzie za wołem ciągnącym pług. Dalej widać skalisty brzeg morza i pasterza pasącego owce, a obok rybaka, który zarzuca sieć. Wszyscy zajęci są swoimi codziennym sprawami. W tle znajduje się statek. Zaś w głębi obrazu widać nadmorskie miasto z białymi budynkami. Obraz wypełnia błękit nieba i jasno świecące słońce. I tylko nie widać tytułowego bohatera, czyli Ikara.
Malarz zastosował szeroką gamę kolorystyczną. Na obrazie dominują jasne, pastelowe kolory. Akcentem kolorystycznym jest czerwona koszula oracza, która przyciąga uwagę widza.
Obraz stanowi komentarz do mitycznej historii Ikara. Chłopak wracał ze swoim ojcem do ojczyzny, zachwycił się lotem i zapomniał o przestrogach Dedala. Słońce roztopiło wosk z jego skrzydeł i młodzieniec spadł do morza. Wymowa obrazu jest symboliczna. Lot Ikara rozumiemy jako pogoń człowieka za marzeniami. Śmierć chłopca przeszła bez echa – nikt jej nie zauważył ani oracz, ani pasterz, ani rybak. I my też na pierwszy rzut oka jej nie widzimy. Dopiero po chwili można zauważyć wystającą z wody nogę tonącego bohatera. Nikt nie spieszy mu na pomoc.
Obraz bardzo mi się podoba, skłania mnie do refleksji nad życiem i marzeniami.