Pamiętnik Ewy

Sobota, ….

Kochany pamiętniku!

Dzisiaj rozmawiałam z Adamem o wielu różnych rzeczach, głównie o życiu – naszym wspólnym życiu. Czuję, że on jest jakiś taki małomówny, chyba ja więcej mam do powiedzenia. Jest mi czasami trochę przykro z tego powodu, ale tłumaczę sobie, że on się zmieni i będzie bardziej otwarty w kontaktach ze mną i w rozmowie.

Cieszy mnie fakt, że Adam już mnie nie unika, tak jak wczoraj i coraz lepiej się poznajemy. Ja bardzo lubię jego towarzystwo i czuję się samotna, gdy nie ma go w pobliżu. Mieliśmy wspólny plan, żeby nadawać różnym rzeczom nazwy i chyba znowu ja byłam bardziej zaangażowana i kreatywna. Był mi za to chyba wdzięczny, bo to ja mam do tego więcej talentu. Jestem szczęśliwa. Gdy budzę się rano, każdego dnia i patrzę na piękne otoczenie wokół: widzę słońce, błękitne niebo i sunące po nim obłoki, zieleń przyrody, słyszę szum drzew i śpiew ptaków, to jestem bardzo zadowolona, moje serce jest pełne miłości i radości. To wszystko powoduje, że chcę tu być i dalej czuć się najszczęśliwszym człowiekiem w raju i na całej ziemi.