W ogrodzie Heleny

Helena leżała na hamaku obok różowego domku. Za nim stał olbrzymi wieżowiec, który znajdował się wzdłuż ruchliwej ulicy. Niedaleko jej miejsca zamieszkania znajdowało się duże zoo, w którym można było znaleźć takie zwierzęta jak hipopotamy, żubry, lemury czy jastrzębie. Tuż obok jej miejsca zamieszkania znajdował się jej ogródek. Nazywała go swoją świątynią, gdzie mogła odpocząć od zgiełku miasta. Miała tam różnorodne kwiaty: fioletowe fiołki, żółte hiacynty, purpurowe chryzantemy i niebieskie hortensje. Choć jej ogród był już niezwykły, to Helena szukała kolejnych odmian. Chciała, żeby jej ogród był jednym z najlepiej zaopiekowanych miejsc w Hiacyntowie. Wszystkie kwiaty otaczała niezwykłą opieką, codziennie je nawadniała. Chroniła je przed zimnem, huraganami i burzami. Lubiła do nich mówić. Nie chciała, by zwiędły. Marzyła, by zdobyć do swego ukochanego ogródka duże ilości chabrów. Tymi swoimi marzeniami podzieliła się ze swoją przyjaciółką Grażyną, która chciała jej pomóc. Miała jej przynieść chabry z prywatnej łąki. W zamian chciała, aby Helena zadbała o jej ogród, gdy ona miała udać się w daleką podróż po Ukrainie. Helena wyraziła zgodę i obiecała chronić jej rośliny. Chabry okazały się świetnym pomysłem. Pięknie wyglądały i również cudownie pachniały. Aromaty wydobywające się z kwiatów były spektakularne, a cały ogród został ozdobiony fikuśnymi ozdobami, czyniąc go najbardziej wartym uwagi miejscem.