,,Przygody żubra i wiewiórki”

Pewnego razu w przydrożnych krzakach żubr żuł żuchwą żurawinę. Aż w pewnej chwili przybiegła chuda wiewiórka o dziwnym, charakterystycznym kolorze – żółtym. Żubr, zauważając to zwierzątko, aż znieruchomiał z przerażenia na widok jej skóry. Już miał wrócić do swojego żucia, gdy wtem wiewiórka zabrała mu ukochaną żurawinę i chyżo uciekła do swojej dziupli na drzewie. Wpadł w ogromny żal i zaczął podążać za nią. Po kilku minutach żółta wiewiórka wychyliła się ostrożnie z otchłani swojego domu. Trzymała ona w łapkach: trzy orzechy w łupinkach i żołędzia. Zauważyła dużego żubra i zaczęła przepraszać zwierza za kradzież żurawiny. Tłumaczyła, że w jej żołądku panował straszliwy głód. Żaliła się również na to, że ostatnio do jej ukochanej dziupli zakradł się jakiś chuligan i zepsuł trochę norki, a także ukradł zapasy żywności, takie jak na przykład: orzechy, żołędzie, jarzębinę… To, co ma w dłoniach to resztki całych zapasów, które cudem udało się ocalić. Mówiła, że żałuje, przeprasza i prosi o wybaczenie.

Żubr widząc przeogromny żal wiewiórki, wybaczył jej. Zostali przyjaciółmi, odwiedzali się nawzajem w swoich domach i wyruszali razem na wspólne przygody. Ich życie nabrało radosnych kolorów 🙂