Lektura Sienkiewicza

Któż by pomyślał, że „Krzyżacy”, Henryka Sienkiewicza zrobią na mnie tak olbrzymie wrażenie. Książka tak mnie pochłonęła, że czytałem ją jednym tchem. Historia zaczyna się w gospodzie „Pod Lutym Turem”, gdzie spędzali czas rycerze i mieszczaństwo, wśród których wyróżniało się dwóch gości Maćko i Zbyszko z Bogdańca, pochodzący z rodu Gradów herbu Tępa Podkowa. Zbyszko zakochuje się w Danusi Jurandównie, córce Juranda ze Spychowa, uprowadzonej przez Krzyżaków, którzy chcieli się zemścić na jej ojcu, będącym postrachem braci krzyżackich. Jurand chcąc uratować córkę, udaje się do Szczytna, gdzie Krzyżaccy go więżą, upokarzają, aż w końcu w odwecie za przegrany pojedynek Rotgiera ze Zbyszkiem oślepiają go, ucinają mu język i prawą dłoń. Krzyżacy wypuszczają upośledzonego Juranda, którego do Spychowa odwożą Jagienka Zychówna wraz z Hlawą. Zbyszko odnajduje w końcu ukochaną, która przebywała w ciemnych lochach i najprawdopodobniej zachorowała na zapalenie płuc, ponieważ umarła zanim dojechała do Spychowa. Żal Zbyszka ukoiła Jagienka Zychówna, która okazała mu troskę, miłość i współczucie. Zbyszko żeni się z Jagienką, a wzruszony i nieprzytomny z euforii Maćko buduje dla młodych kasztel. Wybucha wojna polsko – krzyżacka i zbliża się wielkie stracie dwóch potężnych armii na czele których stają Władysław Jagiełło i Ulrych Von Jungingen. Dochodzi do wielkiej bitwy pod Grunwaldem, zakończonej zwycięstwem Polaków. „Krzyżacy” Henryka Sienkiewicza pokazują potężną i silną Polskę, odważne i bohaterskie rycerstwo, okrucieństwo zakonu i nieustępliwość w dążeniu do osiągnięcia zamierzonych celów. Książka jest naprawdę warta przeczytania. Jeżeli chodzi o Zakon krzyżacki, to był to jeden z trzech największych obok joannitów i templariuszy chrześcijańskich zakonów rycerskich, które powstały na fali krucjat w XI i XII wieku. Do Polski sprowadził ich Konrad Mazowiecki, chcąc zapewnić ochronę posiadłości przed Prusami. Na czele zakonu stał wielki mistrz, wybierany dożywotnio przez kapitułę generalną, rekrutowaną z ogółu rycerzy. Wśród ważniejszych dygnitarzy byli, wielki komtur, wielki marszałek, wielki szpitalnik, wielki skarbnik, wielki mincerz i wielki szafarz. Zakon był potęgą do 1501 roku. Kiedy wielcy mistrzowie krzyżaccy odmawiali składania hołdu lennego władcom Polski, przyczyniło się to do wybuchu kolejnej wojny polsko – krzyżackiej w latach 1519 – 1521, przegranej przez zakon. Po przegranej wojnie wielki mistrz zakonu Albrecht Hohenzollern, przeszedł na luteranizm co położyło kres istnieniu państwa zakonnego.