„U” czy „ó”, czyli podróż krasnoludków

Cukrowe krasnoludki różowe miały butki. Wsiadły do żółtej łódki i niósł je strumyk cieniutki. Wiem – mówi król cudnych ludków – już mróz tuż, tuż i lód, i głód, i znów pusty brzuszek. Cóż trudno! Musi wrócić nasz lud do domków, łóżek i poduszek. Zasmucił się siódmy i ósmy, dwunasty, dwudziesty szósty. „Czółno do źródła skierujmy. Podróż nas nuży, wieczór się dłuży. Zanućmy coś i wiosłujmy, bo matuś oka nie zmruży!”