Smutne niebo.

Kiedy niebo jest smutne to patrzy na nas z góry i płacze: – Jaką ja mam biedę mimo, że na boisku są gracze, którzy grają w piłkę nożną. Mimo, że ludzie chodzą polną drogą na spacery. Mimo że podstawą są dobre maniery, to niebo wciąż płacze. Dlaczego? Już tłumaczę. Nikt nie docenia nieba. Krzyczy na nie, gdy nie potrzeba. Kiedy słońce- źle, bo za gorąco, kiedy deszcz – za zimno. Cóż ja wam poradzę? Ja wami nie gardzę. Jaką byście chcieli pogodę? Wszystkie pomysły już niebo wykorzystało. Ale…zima śniegiem prószy. Zimno w uszy, ale mimo to dzieci się cieszą. Lepią bałwany, zjeżdżają na sankach. A do tego, anioły na śniegu się pojawiają. Jakież to szczęście, że zima nadeszła, a jesień już przeszła.