Chomiki na hamaku.

Huśtały się na hamaku dwa chichoczące chomiki. Chrupały okruchy chleba i kruche herbatniki. Mówiły o chmurach cicho, lecz trochę je było słychać: „Ta jest jak kucharz z ogromnym brzuchem!! Ta jak poducha wypchana puchem! Ta jak chrząszcz, chrabąszcz, nie… chyba mucha! To hipopotam, ha, ha bez ucha! Hej! To jest chałka, a tam jest orzech! To… haftowana chusteczka może?” Ach! W jednej chwili podmuch wichury, het, za horyzont przegonił chmury.