Za oknem:

Za oknem noc płacze, a w oku łza. Na biurku lampka rozprasza mrok. Cisza…, a w niej samotność… i ja. Od lat nie odstępuje mnie na krok Wlecze się, za mną przez marzeń las. Przyjaźń spotykam, zwątpienie sieje, gdy mijam miłość, chłonąc jej blask. Nie łudź się, mówi, i na głos się śmieje. Pytam wciąż niebo i siebie samą, którą z dróg życia wybrać mi trzeba, by zgubić tęsknotę i samotność mą i odkryć w sobie choć skrawek nieba.