Marcin Borowicz

Marcin Borowicz jest głównym bohaterem powieści Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace”. Pochodzi z wioski Gawronki , leżącej w pobliżu Klerykowa. Wskutek represji caratu jego rodzice zubożeli. Mając osiem lat Marcin miał twarz rozumną, oczy ukryte w cieniu gęstych brwi, włosy krótko przystrzyżone. W miarę upływu lat mężniał. Był przeciętnie inteligentnym chłopcem. Przynależność do kółka literackiego rozbudziła w nim żądzę wiedzy. Zaprzyjaźnił się z inspektorem Zabielskim i miał poważanie u kolegów. Marcin był wrażliwym chłopcem, współczuł Gumowiczowi oraz pomógł Andrzejowi Radkowi, by nie wyrzucono go z gimnazjum. Po przeczytaniu „ Dziadów” Mickiewicza uciekł do najbliższego lasu i błąkał się tam pożerany przez wzruszenie. Po przedwczesnej śmierci schorowanej matki staje się bardzo pobożny. Marcin przechodzi przeobrażenie duchowe na lekcji, słuchając recytacji „Reduty Ordona”. Dostrzega wtedy kim jest, czuje uczucie żalu, rozpaczy i bólu .