Dyktando o delfinach

Delfin Horacy mieszkał w oceanie, niedaleko przepięknej, mieniącej się wszystkimi kolorami tęczy rafy koralowej. Jego rodzina była bardzo szanowana w okolicy, ponieważ podobno pochodziła od starożytnych delfinich bogów, o których mówiono, że są obdarzonymi ponadprzeciętną mądrością delfinami pokrytymi łuskami. Ponadto córka kuzynki Horacego dwukrotnie wygrała coroczne zawody w przepłynięciu oceanu. Dobra reputacja rodziny sprawiała, że Horacy bywał nieco próżny i nieraz uniósł się pychą, kiedy zdarzyło mu się gawędzić z przypadkowymi przechodniami na rafie koralowej, takimi jak krab Andrzej. Jednak przez większość czasu Horacy starał się być uprzejmy i był gotów pomóc każdemu, kto tego potrzebował, chociaż czasem nie chciało mu się wstać przed wschodem słońca, żeby przygotować śniadanie dla swoich przyjaciół. Ulubioną zabawą delfina było ściganie małych, tchórzliwych rybek przez kilka kilometrów. Nigdy ich jednakże nie pożerał, ponieważ uważał, że są obrzydliwe w smaku i wolał żywić się innymi rzeczami. Pomimo kilku wad Horacy uważany był więc za miłego towarzysza, przede wszystkim dlatego, że gdziekolwiek się znalazł, nie zabrakło żartów i głośnego śmiechu.