Dyktando o grze w karty

Pewnego dnia pięcioro przyjaciół: Grzegorz, Hieronim, Hubert, Hiacynta i Helena postanowili wyszukać w internecie zasad gier karcianych. Znali już do tej pory grę w wojnę, makao i w pana, ale znudziły im się już te gry. Chcieli zatem nauczyć się koniecznie innych gier. Grzegorz znalazł grę w remika, ale po przeczytaniu zasad doszli razem do wniosku, że jest to bardzo trudna gra i nie dadzą sobie z nią rady. Zaczęli od nowa czytać zasady i trochę zaczynali już rozumieć, o co chodzi w tej grze. Właśnie do domu wróciła mama Hieronima i Hiacynty, zajrzała do pokoju i była zdumiona, że przyjaciele, zamiast grać w karty, czytają coś w komputerze. Powiedziała im, że łatwiej będzie, jeśli sobie wydrukują te zasady, ponieważ będą mogli zaznaczać sobie, co już rozumieją. Hieronim podłączył więc drukarkę do komputera i zrobił wydruk tych reguł. Mama obiecała im również, że po przygotowaniu obiadu pomoże im, ponieważ zna tę grę. Przyjaciele bardzo się ucieszyli. Okazało się, że po pięciokrotnym przeczytaniu zasad w trakcie gry zrozumieli wszystko i mogli grać do późnego wieczoru. Mama była z nich dumna, ponieważ ta gra nie należy do najłatwiejszych, a oni mają po jedenaście i dwanaście lat. Zabawa była przednia.