Dyktando o składaniu origami

Origami to słowo pochodzenia japońskiego. Znaczy dosłownie to, co obrazuje, czyli sztukę składania papieru w różne formy. Początek historii ozdobnego zaginania papieru datuje się na około rok 700 n.e. Należy jednakże pamiętać, iż początkowo stosowano ją tylko w środowiskach arystokratycznych i dworskich, ponieważ papier był bardzo drogi. Służyła też nie rozrywce, ale ozdobnemu składaniu listów. W tradycyjnej sztuce origami stosuje się jedynie zagięcia, bez cięć, klejów i nożyczek. Współcześnie uczniowie szkół podstawowych poznają nietypowe właściwości origami chociażby na matematyce, a dokładniej w geometrii. W minimum programowym również na plastyce i technice mamy do czynienia z rodzajami papieru oraz ze sztuką uzyskiwania różnych kształtów bez ingerencji w postaci cięcia. Sztuka japońskiego układania papieru ma swoich zwolenników na całym świecie. Są książki, tutoriale, stowarzyszenia i kluby miłośników i hobbistów. Są muzea, wystawy stałe i czasowe na całym świecie, nie tylko w Japonii. Z papieru, łącząc też kolory, wzory, faktury i grubości kartek, albo też skupiając się na jednej formie „bazy” możemy złożyć wszystko. Żurawie, łabędzie, róże, chryzantemy, ozdoby choinkowe, okręty, żaglówki, żubry, żaby, kusudamy (wielokolorowe kule), jaszczurki, dinozaury, jaskółki, gołębie, króliczki, truskawki, czterolistne koniczynki, buciki i nietoperze, to tylko kilka postawowych wzorów. Wyobraźnia jest jedynym limitem! Dla dawki humoru zdradzę Wam tajemnicę, że nawet „początek” rolki papieru toaletowego można złożyć w fantazyjny sposób i wywołać tym zachwyt i szczery uśmiech korzystającego! 😉