Kopicuszek

Pewien wdowiec o imieniu Bożydar ożenił się ze złą kobietą. Odtąd jego córka musiała ciężko pracować i wkrótce przezwano ją Kopciuszek. Pewnego pięknego i ciepłego dnia książę, który chciał znaleźć swoją ukochaną wybrankę i się z nią ożenić. Królewicz chciał by była to osoba niezwykła, która ma wielkie serce do poddanych, lecz nie wiedział w jaki sposób ją znaleźć, więc wyprawił huczny bal dla wszystkich panien z królestwa.. Niestety, Kopciuszek musiał zostać w domu. na szczęście zjawiła się dobra wróżka i wyczarowała dziewczynie piękną suknie, szklane pantofle, i powóz z zaprzężonymi końmi. Ostrzegła jednakże dziewczę,że musi wrócić przed północą, bo czary przestaną działać i znowu stanie się brzydką okopconą panienką. Książę tańczył tylko z piękną nieznajomą, a gdy o północy uciekła gubiąc szklany pantofelek, postanowił ją odszukać. Nazajutrz tak długo jeździł od domu do domu i przymierzał bucik wszystkim pannom stracił nadzieję na odnalezienie ukochanej. W końcu został ostatni budynek, a mianowicie dom kopciuszka. Kryształowy pantofelek przymierzyły córki macochy, ale i na ich stopy nie chciał wejść bucik, gdyż miały za grube paluchy. Już książę miał się załamać gdy zeszła po schodach z góry ostatnia dziewczyna czyli córka wdowca Martynka i okazało się, że bucik pasuje tylko na nią. Wtedy przyleciała ciotka chrzestna i zamieniła kopciuszka w prześliczną królewnę, uradowany i szczęśliwy królewicz posadził kopciuszka na koniu i pojechali do zamku, w którym czekał sam król by przywitać Martynkę.