Dzień Tłumacza

„Ucz się dziecko ucz, bo nauka to potęgi klucz” – taki rymowany wpis dominował we wpisach do pamiętników za czasów dzieciństwa mojej mamy. Moja mama uczyła się angielskiego z kaset i książek przywożonych przez dziadka z dalekich podróży. Dziadek był marynarzem, więc doskonale zdawał sobie sprawę, że umiejętność posługiwania się językiem angielskim ułatwia życie. Dziadek zna angielski, portugalski i rosyjski, więc dawał sobie radę w życiu, a w rodzinie był prekursorem trendu do uczenia się języków obcych. Był skuteczny, bo w naszej rodzinie nie brakuje specjalistów danego języka. Moja babcia jest rusycystką. Mój wujek jest tłumaczem przysięgłym języka hiszpańskiego. Jego żona ukończyła romanistykę, czyli posługuje się płynnie językiem francuskim. Moja siostra wybrała lingwistykę stosowaną, z angielskim i japońskim. Mnie kręci sinolgia, czyli język chiński w praktyce. Języki obce otwierają nam cały świat – podróże, praca za granicą, międzynarodowe spotkania stoją przed nami otworem. Brzmi interesująco? Oczywiście! Dodatkowo, możemy sobie wybrać specjalizację nauczycielską lub translatorską. Translator – co pewnie część z Was już wie, to po prostu tłumacz z języka obcego (nieznanego dla innych) na polski. Może tłumaczyć książki, pracować na żywo na konferencjach i kongresach, może też zostać tłumaczem przysięgłym i tłumaczyć ważne dokumenty dla wielu branż handlu i gospodarki. A co z nazwami różnych fajnych rodzin językowych? W Eurazji, którą dzisiaj chciałbym Wam przedstawić, spotkamy całe rodziny języków indoeuropejskich, którymi posługuje się prawie połowa (ok. 45%) ludności Ziemi. Ich mnogość może sprawić nam nielichy zawrót głowy. Zaliczamy do nich: języki albańskie, języki anatolijskie (już wymarłe), języki bałtyckie, języki celtyckie, języki germańskie, języki helleńskie, języki indoaryjskie, języki irańskie, języki italskie (wspólnie z językami romańskimi), języki nuristańskie, języki słowiańskie, języki tocharskie (niestety już wymarłe), języki tracko-ormiańskie oraz luźno związane ze sobą, wymarłe języki paleobałkańskie (wliczając w to języki ilirskie), języki tyrreńskie (wymarła już dawno starożytna rodzina języków z okolic Morza Śródziemnego), języki uralskie (języki z północnej Eurazji i Węgier, ze względu na odrębność języka jukagirskiego coraz częściej nazywana uralsko-jukagirską), język jukagirski, języki ugrofińskie, języki samojedzkie, języki ałtajskie, języki turkijskie, języki mongolskie, języki tungusko-mandżurskie, języki czukocko-kamczackie (znane jako wymierające języki północno-wschodniej Syberii), język czukocki, język koriacki, język kerecki, język alutorski, język itelmeński, języki drawidyjskie (języki południowych Indii i Sri Lanki), język elamicki, języki północno-zachodniodrawidyjskie, języki środkowodrawidyjskie, języki południowodrawidyjskie, języki abchasko-adygijskie (północno-zachodniokaukaskie) – wymierające języki ze wschodniego wybrzeża Morza Czarnego, języki północno-wschodniokaukaskie – języki Czeczenii i Dagestanu, dawniej używane też na terenach Bliskiego Wschodu, języki kartwelskie (południowokaukaskie) – język gruziński i pokrewne dialekty,  języki chińsko-tybetańskie – języki wschodniej i południowo-wschodniej Azji, języki chińskie, języki kareńskie, języki tybeto-birmańskie, języki dajskie – języki południowo-wschodniej Azji,  języki lati-gelao, języki li-laqua, języki be-kam-tai, języki austroazjatyckie – języki południowo-wschodniej Azji, Bangladeszu i wschodnich Indii,  języki munda, języki mon-khmer, języki hmong-mien (języki miao-yao) – niewielka rodzina języków południowych Chin i południowo-wschodniej Azji, język miao, języki yao, języki jenisejskie – wymierające języki środkowej Syberii. O rany, moje ręce, aż się klawiatura zagotowała. Kolejna porcja wiedzy następnym razem.