Fernando

Mój ulubiony film ma tytuł „Fernando”. Opowiada on o byku o imieniu Fernando, który od urodzenia mieszkał w zamknięciu, w miejscu, gdzie przygotowywano byki do walk. Fernando charakteryzował się dużą wrażliwością, kochał kwiaty i uwielbiał ich zapach. Należał do miłych i łagodnych zwierząt. Pewnego dnia jego ukochany tata nie wrócił z walki. Rozżalony Fernando uciekł. Trafił do domu dziewczynki, której tata zajmował się hodowlą i sprzedażą kwiatów. Zaprzyjaźnił się z wszystkimi. Mógł też do woli wąchać kwiaty. Został u nich i wychowywał się w szczęściu i radości. Dziewczynka stała się jego najbliższą przyjaciółką. Gdy dorósł, stał się potężnym zwierzęciem. Mimo swej powierzchowności, pozostał wrażliwym bykiem, o dobrym, kochającym sercu. Pewnego dnia nie usłuchał próśb swoich opiekunów i udał się do miasteczka na festiwal kwiatów. W ogóle nie był świadomy swego groźnego wyglądu. Niestety zupełnie niechcący przestraszył tam mnóstwo osób. Próbował uciec, lecz został złapany i zawieziony znów tam, skąd niegdyś udało mu się uciec. Poznał tam kilka innych byków oraz kozę. Niedługo po tym przybył matador, żeby wybrać byka do kolejnej walki. Fernando nie chciał walczyć, uważał, że zupełnie nie jest do tego stworzony. Po wielu perypetiach został jednak wybrany przez matadora. Nie chciał jechać i z pomocą grupki nowych przyjaciół próbował ucieczki. Przeżył wiele niezwykłych przygód, uratował swoich przyjaciół, lecz niestety jemu samemu nie udało się uciec. Został schwytany, żeby wziąć udział w walkach. Gdy już był na ringu i próbował unikać matadora, został odnaleziony przez swoją ukochaną przyjaciółkę. Jego zachowanie podczas walki sprawiło, że publiczność wkrótce go polubiła. Gdy matador chciał go zabić, wszyscy, którzy tam byli krzyczeli, aby został uwolniony. Historia zakończyła się szczęśliwie. Fernando wrócił do ukochanego domu. Przywiózł tam też wszystkich swoich przyjaciół, żeby tak jak on czuli się kochani.