historia o kotku cz.1

W małym domku tuż pod lasem mieszkała sobie rodzina kotków. Pan Kot i Pani Kotka wraz ze swoim synkiem Iryskiem. Mały kot często biegał sam po pobliskiej łące, nieudolnie próbując polować na ptaki. Jednak nigdy nie oddalał się zbyt daleko, aby się nie zgubić i nie płakać za mamą. Nie lubił być zbyt długo sam, a już szczególnie w ciemności, bo wtedy świat wokół niego straszliwie się zmieniał i przyprawiał go o dreszcze. Jednak pewnego słonecznego dnia, długo ganiając za małym wróbelkiem, Irysek odbiegł w stronę lasu tak daleko, że w pewnym momencie zorientował się, że nie ma pojęcia jak ma teraz wrócić w domu. Nagle poczuł się strasznie zagubiony, bardzo zatęsknił za mamą i ciepłym kątem w domku. Na dworze zrobiło się ciemno. Las przybrał straszniejszą i bardziej groźną postać. Irysek pomyślał, że w tym ciemnym lesie na pewno muszą być jakieś potwory i czarownice, które go porwą i nigdy już nie zobaczy swojej mamusi, rodziny, za którą okropnie zatęsknił. Skulił się, w kąciku pod drzewem, czekając aż znów wstanie słońce i będzie mógł dokładnie rozejrzeć się dookoła. Nie był w stanie zasnąć, gdyż znów podobnie jak w nocy, w jego pokoju przerażała go ciemność, która go otaczała i te dziwne, pojawiające się kształty. To pewnie złe straszydła, przyszły mnie porwać- myślał kocurek, przyglądając się tym kształtom w mroku. W tym momencie zauważył jakiś blask w oddali. Czym prędzej udał się w tym kierunku, bo bardzo zaciekawił się skąd pochodzi ten blask. Tuż za krzaczkiem spostrzegł nieco starszego kocurka. Błyszczący kot ze zdziwieniem spojrzał na Iryska i zapytał:
– Witaj kotku, dlaczego jesteś taki przestraszony? Przecież nie ma tu niczego, czego należy się bać.
Irysek zdziwił się słysząc te słowa.
– Jak to nie ma ? Nie widzisz jak tu jest ciemno i strasznie? Nie boisz się tych wszystkich otaczających nas okropnych cieni i kształtów?
– Spójrz- odparł kot. Dzięki mojemu świecącemu futerku widzę wszystko co mnie to otacza, nie ma tu nic strasznego. W ciemności naprawdę można świetnie się bawić!