Joannici i Krzyżacy

Joannici:
Szpitalnicy zajmujący się szpitalem i domem noclegowym w pobliżu opactwa Matki Boskiej Łacińskiej w 1120r. przekształcili się w Zakon Rycerzy Jerozolimskiego Szpitala św. Jana Chrzciciela, a na ich czele stanął Rajmund du Puy.
Wewnętrzna organizacja joannitów przypominała wzory templariuszy, musieli żyć bez prywatnej własności (każdy z nich miał 4 konie i 1 giermka), spożywali przynajmniej dwa posiłki dzienne we wspólnym refektarzu.
Krzyżacy:
Początki zakonu krzyżackiego wiążą się z 3 krucjatą. Jednak jego znaczenie wzrosło w okresie urzędowania Hermana von Salza. W 1229r. Fryderyk II przekazał krzyżakom dawny szpital niemiecki, stąd nazwa Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie.
Otrzymał regułę templariuszy, a w sprawach opieki nad chorymi wzorował się na regule joannitów. Bractwo szpitalne z czasem przekształciło się w organizację kierowaną przez rycerzy. W 1226 z powodu najazdów pogan osiedlili się na terenie Pomorza.