Kartka z pamiętnika

Pokłóciłam się z Ewą z zupełnie błahego powodu. o to, co kupić na urodziny Kaśce. Powiedziałyśmy sobie mnóstwo ostrych, niepotrzebnych słów. A wydawało mi się, że nigdy nie byłabym w stanie posprzeczać się z przyjaciółką. Jest mi smutno i źle. Czuję się winna. Niepotrzebnie upierałam się, żeby kupić kasetę zespołu „Hey”. To, co proponowała Ewa, czyli olbrzymi, puchaty misiek, też by Kaśce sprawił przyjemność. Muszę przeprosić Ewę. Umiejętność przebaczania jest w przyjaźni bardzo ważna. Nie mogę dopuścić, żeby drobne nieporozumienie ją zniszczyło. W końcu łączą nas tak silne więzi. Pamiętam, jak one się nawiązały. Przeprowadziliśmy się do nowego bloku, więc w drugim semestrze piątej klasy poszłam do nowej szkoły. Przez pewien czas siedziałam sama, bo inni znali się już wcześniej. Byłam dość nieśmiała i z trudem nawiązywałam kontakty z rówieśnikami. Ewa natomiast niemal zawsze różniła się w ocenach wszystkiego od swojej partnerki z jednej ławki. Wynikały stąd częste zmiany. Pewnego dnia Ewa usiadła ze mną. I tak zostało. Jesteśmy już w ósmej klasie i żyjemy jak te „papużki nierozłączki”. Zawsze razem. Mamy te same zainteresowania i upodobania. Lubimy kino, teatr, literaturę. Dużo czytamy. Możemy godzinami dyskutować o książkach, filmach. Na wiele spraw mamy podobne poglądy, przede wszystkim na to, co w życiu ważne. Zgadzamy się, że miłość i przyjaźń są najistotniejszymi wartościami. Obie cenimy ludzi życzliwych, pogodnych, uczynnych. Uwielbiamy górskie wędrówki. Zawsze w czasie wakacji wyjeżdżamy razem. Kilkakrotnie wówczas przekonałam się, że możemy w trudnych momentach liczyć na siebie. A teraz? Z powodu głupstwa pogniewałyśmy się. Muszę natychmiast do niej zadzwonić z przeprosinami.