Krucjaty

Wyprawa ludowa poprzedzała pierwszą oficjalną wyprawę krzyżową. Miała miejsce w 1096r. W wyprawie wzięli udział ludzie z ubogich warstw społecznych kierowani przez Piotra z Amiens i ubogiego rycerza Waltera bez Mienia. Podczas niej napadano na wsie i miasta w celu zdobycia pożywienia i dobytku. Wówczas doszło do pierwszych pogromów żydowskich. Kiedy uczestnicy wędrówki dotarli do Azji Mniejszej zostali rozbici przez Turków.
I krucjata zapoczątkowała okres zbrojnych wypraw krzyżowych. Trwała w latach 1096-1099. Jej celem było zdobycia Jerozolimy i Ziemi Świętej oraz uwolnienie wschodnich chrześcijan spod islamskiej władzy. Wzięło w niej udział rycerstwo lotaryńskie, normańskie, prowansalskie. Zakończyła się zdobyciem Jerozolimy i wielu miast, a na zajętych ziemiach powstało Królestwo Jerozolimskie.
Przyczyną II krucjaty była utrata hrabstwa Edessy, podbitego przez muzułmanów. Odbyła się w latach 1147-1149r. Prowadzona przez króla Francji – Ludwika VII i cesarza Niemiec -Konrada III. Zakończyła się porażką – nie odzyskano utraconych ziem. Klęskę spowodowała zła organizacja i spory między władcami.
III krucjata to próba odzyskania Ziemi Świętej z rąk sułtana ajjubidzkiego Saladyna. Miała miejsce w latach 1189-1192. Wzięły w niej udział siły cesarza Niemiec – Fryderyka I Barbarossy, króla Francji Filipa II Augusta, króla Anglii Ryszarda Lwie Serce. Nie osiągnęła zamierzonego celu. Zakończyła się zdobyciem Akki i podpisaniem ugody z sułtanem Saladynem.