Lorax – powietrze

„Lorax” to bardzo pouczający film, mimo iż należy do grupy animowanych. Główny bohater, którym jest dwunastoletni chłopiec Ted, urodził się w mieście Chciakowo, w którym w ogóle nie ma prawdziwych drzew. Powietrze w tym miejscu zawiera dużo brudów i brzydko pachnie. Babunia przedstawia chłopcu historyjkę, że kiedyś w tym miejscu było zupełnie inaczej. Powietrze było czyste, a wokół rosło mnóstwo drzew. Rzekła mu również o mężczyźnie, który przyczynił się do spustoszenia lasów. Chciał zarobić dużo pieniążków, więc wymyślił „chciaki” – przedmiot, który każdy chce mieć. Do wyprodukowania „chciaków” potrzebuje puszystych drzew. Lorax, to strażnik tych lasów, który uprzejmie chce przekonać przedsiębiorcę, że postępuje haniebnie. W końcu upada ostatnie drzewo. Dopiero pejzaż pustych pagórków powoduje, że we wszystkich głowach budzi się przerażenie. Przecież bez drzew nie będzie czystego powietrza. Głównemu bohaterowi – Tedowi, udaje się przechwycić cudowny skarb – ostatnie ziarenko drzew. Postanawia wyhodować drzewo, a potem następne i następne, by uratować duszące się w smogu miasto. Musi to zrobić w ukryciu, bo inny przedsiębiorca produkuje czyste powietrze i sprzedaje je wokół w butlach. Nie chce utracić biznesu, więc robi wszystko, aby znów w okolicy nie urosły drzewa. Chłopiec przekonuje mieszkańców, że każdemu należy się czyściutkie powietrze za darmo, więc trzeba zasadzić drzewa. Choć to bajka, to jest bardzo pouczająca. Nauczyłem się z niej, że w naszych domach takim „chciakiem” jest papierowy ręcznik – każdy chce móc go używać. Ale ręcznik po użyciu wyrzucamy do śmietników, a wyprodukowany jest przecież z drzew. Zróbmy coś takiego jak Ted. Uratujmy nas samych.