Podróż hipopotama Hipolita

Hipopotam Hipolit żył u ujścia dużej i szerokiej rzeki. Pewnego popołudnia zapragnął przedostać się na jej drugi brzeg. Zadanie wydawało się trudne, bo rzeka była głęboka, a Hipolit był trochę tchórzliwy. Hipopotam podjął wędrówkę w górę rzeki, do źródła. Droga była długa i żmudna. Omijał gęste kępy kolczastych krzaków oraz inne przeszkody. Szedł długo i cierpliwie znosił trudy podróży. W końcu dotarł do płycizny w pobliżu źródła. Bez problemu przebył wpław na drugi brzeg rzeki. I znów wyruszył w wędrówkę, tym razem w dół rzeki. Powrotna droga wydała mu się krótsza i przyjemniejsza. Upór Hipolita w dążeniu do celu można wytłumaczyć jego głębokim uczuciem. Po drugiej stronie rzeki żyła jego narzeczona – Małgorzata. Hipopotamica już od dłuższego czasu oczekiwała na wizytę Hipolita. Ona też darzy go poważnym uczuciem, a kiedy się kogoś kocha, to traktuje się jego strachy z dużą cierpliwością i wyrozumiałością.