Pomyłka

Patrzę w lustro. Jest mi smutno i przykro. Łzy się w oczach kręcą. Myślałam, że Julka mnie lubi. A ona mnie chyba oszukała. Przynajmniej tak wynika ze słów Justyny. Komu mam wierzyć? A może coś przekręciłam? Muszę wziąć się w garść, na pewno przesadzam.
No tak, już wszystko rozumiem. Niepotrzebnie się złościłam. Jak to dobrze, że zadzwoniłam do Justyny. Ona nie mówiła o żadnej prawdziwej sytuacji, tylko opowiedziała fabułę filmu, który trzy dnia temu oglądała. Główna bohaterka ma na imię Julia i ma mnóstwo przygód.
Jutro musi być lepiej. Uśmiechnę się do mojej Julki i wytłumaczę jej, co się zdarzyło. Przeproszę ją i zaproponuję, byśmy wspólnie potrenowały. Na pewno zrozumie. Przecież jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami. A ja będę ostrożniejsza i w przyszłości już nie zrobię takich błędów!