Recepta na szczęśliwe życie

Recepta na szczęśliwe życie została sformułowana w bardzo wielu renesansowych utworach. Poeci odrodzenia przywołują filozofię stoicką i epikurejską i prezentują postawy, dzięki którym możemy zaznać spokoju i szczęścia.
Recepta na szczęśliwe życie została przedstawiona w Pieśni IX z Ksiąg Pierwszych Jana Kochanowskiego, znanej również pod tytułem „Chcemy sobie być radzi. Autor pisząc tekst, czerpał z dorobku starożytnych twórców. Wskazuje na to tematyka podobna do utworu Horacego „Do Leukonoe”. Starożytny twórca radzi czytelnikowi, by żyć według zasady „carpe diem” i „weseląc się dziś nie dowierzać przyszłości”. Podobnie Kochanowski stwierdza, że człowiek nie jest w stanie przewidzieć swoich przyszłych losów, dlatego nie powinniśmy umartwiać się nad przyszłością. Zgodnie z filozofią Epikura prezentuje opis szczęścia, polegającego na doznawaniu przyjemności. Założenia stoicyzmu uwidaczniają się w 7 strofie, w której sformułowano definicję rozumowego przyjmowania wyroków. Podmiot liryczny podkreśla znacznie cnoty i umiarkowania.
Mikołaj Rej w utworze „Żywot człowieka poczciwego również prezentuje receptę na szczęśliwe życie. Według Reja spokojne, harmonijne życie podporządkowywane jest rytmowi natury i charakteryzuje się cyklicznością. Tak samo jak u Kochanowskiego w tekście można dostrzec związki z filozofią stoicką i epikurejską. Bowiem dla szlachcica najważniejsze są godność, moralność i uczciwość. Nie rezygnuje jednak z dobrodziejstw natury i żyje według zasady carpe diem. Tak samo jak epikurejczycy nie boi się śmierci. W czynach człowieka poczciwego można odczytać założenia filozofii stoickiej. Zachowanie spokoju, umiarkowania, kierowanie się rozumem to zachowania typowe dla tej szkoły filozoficznej. Dodatkowo wiara w logos – ład otaczającego świata, uporządkowanie ciała i duszy i panteizm, które dostrzegamy w tekście również świadczą o wyznawaniu wartości stoików.
Podsumowując, w renesansowych utworach została sformułowana recepta na szczęśliwe życie. Autorzy czerpali dorobku starożytnych uczonych i udowadniali, że szczęśliwe życie jest połączeniem postawy stoickiej i epikurejskiej.